ในวันหนึ่งขณะที่เขมิกากำลังทำงานของเธออยู่ในสวน เพราะหน้าที่ของเธอและสามีไม่เหมือนกันจึงต้องแยกกันออกทำงานอยู่ทุกวันแต่ก็จะกลับมาเจอกันในช่วงพักกลางวันทุกครั้ง บ้างเขาก็เข้าไปในป่ากับคนงานบางครั้งก็ทำงานอยู่ไม่ไกลจากเธอ
เช่นเดียวกับวันนี้เขาทำงานอยู่ไม่ไกลจากเธอเท่าไร เพราะสามารถมองเห็นเธอที่กำลังยืนทำงานของตัวเองอยู่ได้จากระยะไกล
ร่างสูงยืนมองภรรยาแล้วอมยิ้มจนไม่ได้สนใจคนงานที่กำลังทำงานอยู่ข้างๆ เลย ซึ่งก็แปลว่าเขาไม่ได้สนใจสิ่งที่คนงานกำลังพูดเลย
"มองขนาดนี้ย้ายไปทำงานข้างๆคุณนายดีไหมครับ?"
"ฮึ่ม! จะมาแซวอะไรเนี่ย ฉันมองเมียฉันมันผิดหรือไง"
"ไม่ผิดหรอกครับ แต่นายหัวยืนมองมาเป็นพักแล้วนะ จำได้หรือเปล่าครับว่าพวกผมพูดอะไรไปบ้าง"
"....." เขาเงียบเพราะไม่รู้เลยว่าคนงานได้พูดอะไรออกมาให้ฟังบ้าง
"เบื่อจริงๆ เลยน้าข้าวใหม่ปลามันเนี่ย"
"เงียบไปเลย แยกย้ายกันไปทำงานได้แล้ว ถ้ายังล้อกันไม
