Forty-one
Ilang taon din akong nabuhay sa mga alaala ni Cara sa akin. 'Yong mga tawa n'ya, mga bastos na banat, at ang pagiging simpleng babae nito. Hindi ito 'yong tipo ng babae na maghahanggad ng kung ano-ano sa lalaki. No expensive gifts and dates, okay na rito 'yong manood lang ng movies sa sala ng condo ko. Kumain ng mga unhealthy foods, makipagkwentuhan sa akin, kahit pa madalas nauuwi sa make out session. I lost my sanity. I tried to end my misery. Para akong eroplanong nawala ng piloto, parang barkong nawalan ng kapitan, parang buhay na patay.
Pero mapaglaro ang tadhana. Hindi n'ya hinayaang matapos sa wala ang pagmamahalang na buo sa simpleng pagtatagpo ng landas namin sa club.
"Sigurado ka ba talagang okay lang ang mga bata sa Mommy mo?" nakailang tanong na ba si Cara? Hindi
