สายตาคู่คมหรี่แคบลง ใบหน้าเคร่งเครียดได้เปลี่ยนเป็นสงบนิ่งจนมองอารมณ์ไม่ออก
“บ้านพักตากอากาศที่หัวหินงั้นเหรอ อืม...ก็ดีเหมือนกัน ตั้งแต่กลับมาเมืองไทย ผมเองก็ยังไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนเลย ไปพักผ่อนที่หัวหินก็ดีเหมือนกัน”
“เอ๊ะ แล้วคุณเกี่ยวอะไรกับทริปพักผ่อนของฉันกับเพื่อนๆ”
“คุณอย่าลืมสิ บ้านพักที่คุณจะไปพักคือบ้านพักของตระกูลประภากร ผมในฐานะทายาทอันดับหนึ่งของตระกูลประภากรไม่มีสิทธิ์เหรอครับ” ธาวิตถามเจ้าของใบหน้าหวานๆ ที่วันนี้แต่งตัวสดใสจนดูเหมือนนักศึกษาจบใหม่มากกว่าผู้หญิงที่มีลูกถึงสองคนแล้ว
ดวงตากลมโตเบิกกว้างอย่างคาดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะมามุกนี้ ยังไม่ทันที่อลินจะอ้าปากแย้งก็โดนธาวิตเอ่ยปากดักคอขึ้นเสียก่อน
“เจ้าของบ้านอย่างผม ถ้าอยากไปพักผ่อนที่บ้านของตัวเอง คงไม่ต้องขออนุญาตใครหรอกใช่ไหมครับ” คิ้วหนาเลิกขึ้นพร้อมคำถาม น้ำเสียงเจือแววเยาะเย้ยอยู่ในที
“ค่ะ” อลินแค่นเสียงตอบอย่างไ
