หลิวเพ่ยหมินมองโสมในมือด้วยความตกตะลึง ไม่รู้ว่าตอนที่เยี่ยนอิงนางพบโสม นางใช้วิธีใดในการเก็บ โสมทุกหัวที่นางนำมาขายล้วนแต่เก็บรักษาได้เป็นอย่างดี ทั้งยังดูสมบูรณ์อย่างไร้ที่ติ จนเขาไม่อยากจะมอบให้สหายเสียแล้ว
“ขอบคุณเจ้ามาก บุญคุณของเจ้าครั้งนี้ ข้าจะให้สหายมาขอบคุณเจ้าอีกครั้ง” เขายื่นตั๋วเงินห้าพันห้าร้อยตำลึงทองให้นาง
“มิได้เจ้าค่ะ เป็นการทำการค้า ในเมื่อทำการแลกเปลี่ยนตามความพึงพอใจแล้ว ไม่นับว่าเป็นบุญคุณอันใดต่อกัน แต่ข้าก็คงจะช่วยเหลือท่านได้เพียงครั้งนี้ครั้งสุดท้ายเจ้าค่ะ” เยี่ยนอิงยังย้ำเรื่องที่นางไม่มีโสมขายให้หลิวเพ่ยหมินอีกแล้ว
“ได้ ๆ ข้าเข้าใจแล้ว แต่อย่างไรก็ต้องขอบคุณเจ้าอีกครั้ง อ้อ...เจ้าคิดจะทำสิ่งใด ถึงได้ซื้อทาสมามากเช่นนี้”
หลิวเพ่ยหมินเอ่ยถามออกมาด้วยความอยากรู้ ตั้งแต่ที่เขาเดินเข้ามาในจวนของนางครั้งนี้ ก็เห็นทาสที่นางซื้อมาใช้งานมากเกินกว่าห้าสิบคนแล้ว
“ข้าค
