เขาคาดคั้นจนสวีอวี้หรันสารภาพออกมา ว่านางได้จ้างสำนักคุ้มกันในเมืองหลวง ให้ลักพาตัวของฟู่จูอิ๋งไปสังหารทิ้งเสีย แต่เหตุใดยังหาร่างของนางไม่พบ เรื่องนี้สวีอวี้หรันเองก็ตอบไม่ได้
วันต่อมาผู้ตรวจการหลิวเข้าจัดการสำนักคุ้มกันที่สวีอวี้หรันจ้างจนถูกลบชื่อออกไปจากเมืองหลวง เขายังแบกหนามไปที่จวนตระกูลฟู่เพื่อขอขมา แล้วเล่าเรื่องที่สวีอวี้หรันทำทั้งหมดออกมาด้วย
“เจ้าจะทำเช่นใดกับนาง” นายท่านฟู่เอ่ยถามออกมาทั้งน้ำตา เขาเจ็บปวดเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิม เมื่อได้รู้เรื่องราวทั้งหมดของการหายตัวไปของบุตรสาว
“ข้าจะทำให้นางอยู่อย่างทุกข์ใจยิ่งกว่าที่อาอิ๋งนางโดนกระทำ” เขากัดฟันแน่น
“เรื่องในเรือนหลังของเจ้าข้าไม่อาจเข้าไปยุ่งได้ ตระกูลฟู่กับตระกูลหลิว นับจากนี้ไม่มีเรื่องติดค้างกันแล้ว แต่ข้ายังมิอาจจะมองหน้าเจ้าได้เช่นเดิม กลับไปเสียแล้วอย่าได้ข้องเกี่ยวกับตระกูลฟู่ของข้าอีก” นายท่านฟู่มิอาจอภัยให้ผู้ใดได
