“แล้วเหว่ยเถียนกับผู้คุ้มกันที่จะวางตัวในหอเป็นเช่นใดบ้าง”
“เหว่ยเถียนยามนี้ เขาดูราวกับคหบดีใหญ่ ทั้งยังดูเสเพลตามที่นายหญิงต้องการเลยขอรับ” เยี่ยนอิงอยากให้ตัวตนของเหว่ยเถียนเป็นหนุ่มเจ้าสำราญ ที่มีบรรดาสตรีห้อมล้อมยามที่ออกไปด้านนอก
ในช่วงแรกเขาก็ประหม่าไม่น้อย เมื่อเยี่ยนอิงส่งให้ออกไปเผยโฉมนอกจวน ทั้งยังต้องหอบหิ้วสตรีที่ถูกเหยาเย่ฝึกให้โปรยเสน่ห์ไปด้วยครั้งละสองสามคน
พอออกไปปล่อยๆ เข้า เหว่ยเถียนก็เริ่มจะคุ้นชิน ยามที่เขาปรากฏตัวแต่ละครั้งก็สร้างความประหลาดใจให้ชาวบ้านว่า เขาเป็นใครมาจากที่ใด
“ข้า เป็นคหบดีจากเมืองเฉิงหั่ว ทางต้อนใต้ของแคว้น เห็นนั้นหรือไม่ ข้ากำลังเปิดหอเหว่ยซิน พวกเจ้ามาเที่ยวหาข้าด้วยเล่า” พัดในมือโบกน้อยๆ ยิ่งเพิ่มความเจ้าชู้ให้เขาอีกหลายส่วน
“หอเหว่ยซิน หออันใดกัน”
“ไว้เปิดเมื่อใดพวกเจ้าก็รู้เอง” เขาเขยิบตาให้อย่างซุกซน ก่อนจะเดินโอบสาวงามที่โปรยยิ้มไปทั่ว
