เสี่ยวไป๋ต่อให้เยี่ยนอิงตะโกนคอแตกก็คงไม่ได้ยิน ตอนนี้มันเมาสุรานารีลุ่มหลงจนนอนกลิ้งอยู่ภายในมิติแล้ว ปราณอำพรางที่มันสร้างขึ้นจึงได้คลายลงไปพร้อมกับตาที่ปิดสนิทของเสี่ยวไป๋
“เจ้าเป็นเจ้าของหอเหว่ยซินรึ แล้วเจ้าทำเช่นใดถึงได้แปลงโฉมออกมาเช่นนี้ได้” หมานจื้อจ้านถามเยี่ยนอิงไม่หยุด
เยี่ยนอิงไม่อาจตอบคำถามของหมานจื้อจ้านได้เลย ด้วยฤทธิ์ของสุราทำให้การประมวลผลของนางช้าไปหมด อีกทั้งนางก็มึนเมาจนอยากจะอาเจียนออกมาแล้ว
“ทะ ท่านหยุดพูดก่อน ไว้ค่อยถามวันหน้า ตอนนี้ข้าขอนอนก่อน” นางยกมือขึ้นห้าม พร้อมทั้งล้มตัวลงนอน
“เจ้ายังนอนไม่ได้” หมานจื้อจ้านจับตัวเยี่ยนอิงเพื่อให้ลุกขึ้นมาพูดคุยกับเขาก่อน
เยี่ยนอิงเอ่ยเรียกเสี่ยวไป๋ เพื่อให้มันแปลงโฉมให้นางอีกครั้ง นางจะได้เดินทางกลับจวน แต่เสี่ยวไป๋จับใจความได้เพียงแค่ว่า เยี่ยนอิงต้องการจะเข้าไปในมิติ มันจึงได้ดึงเยี่ยนอิงเข้ามา หมานจื้อจ้านที่จับตัวเย
