ชิดหทัยพูดคุยกับนภนพินทร์อยู่เกือบสามสิบนาที แต่เป็นสามสิบนาทีที่ไม่ค่อยจะได้เรื่องได้ราวมากกว่าที่เคยเป็นอยู่ เพราะนพนภินทร์นั้นนอกจากยิ้ม หัวเราะ แหย่ให้เธอเขินก็ไม่ค่อยจะพูดอะไรเกี่ยวกับตัวเองออกมาเลย ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอสงสัยมากๆ แท้ๆ อีกฝ่ายเอาแต่บอกว่าเรื่องมันยาวและคุยกันวันหลังเท่านั้นเอง
และในที่สุดนพนภินทร์ก็ถูกดึงตัวไปโดยคุณแม่เบนสันที่คงจะพูดคุยกับไทเลอร์เสร็จพอดี หญิงสาวจึงได้แต่หน้ามุ่ยในตอนที่ไทเลอร์ชวนให้เธอกลับไปด้วยกัน
เพราะบ้านเบนสันไม่มีที่จอดรถ ไทเลอร์จึงให้คนขับรถของเขาไปรอที่อื่นก่อน กระทั่งเสร็จธุระชายหนุ่มจึงเรียกให้คนขับรถวนกลับมารับ ในระหว่างที่กำลังเดินคู่กันไปช้าๆ เพื่อไปรอรถ หญิงสาวก็อดถามขึ้นด้วยความสงสัยและอยากรู้ไม่ได้
“คุณคุยอะไรกับคุณแม่คะ?”
ไทเลอร์คลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์บนริมฝีปากหยักสวยของเขา จ้องมองเธอด้วยสายตาขบขันที่ชวนให้รู้สึกหมั่นไส้แวบหนึ่งก่อนจะตอบเ
