ใจเธออยากโอบเอวเขาอยู่แล้ว พอเขาทำเช่นนั้นก็แอบอมยิ้มคนเดียวอย่างมีความสุข
“ครับ” ภามตอบเสียงขรึมเล็กน้อย
“ท่าทางดูเป็นคนมั่นใจแล้วก็เก่งมากๆ เลยนะคะ”
“ครับ คนบางคนเก่งแต่ไว้ใจไม่ได้”
“คะ? อาภามหมายความว่ายังไงคะ”
“ช่อครับ”
“ค่ะอา”
“อย่าไว้ใจใครง่ายๆ นะครับ”
“ค่ะ” เธอรับคำ คุณยายก็เคยสอนว่าอย่าไว้ใจใครง่ายๆ
“ดีแล้ว”
“คุณอาคะ ฝนตกค่ะ” ปั่นจักรยานกันอยู่ดีๆ ฝนก็เกิดเทลงมา ภามเลี้ยวจักรยานเข้าไปตรงศาลาด้านหนึ่ง
“เปียกหมดเลย” ช่อเพชรบ่นเบาๆ ภามถอดเสื้อตัวหนาของเขาคลุมไหล่ให้เธอ
“อุ๊ย! ขอบคุณค่ะ”
“หนาวไหม”
“นิดหน่อยค่ะ”
“ตกหนักแบบนี้เราคงปั่นจักรยานฝ่าสายฝนไปไม่ไหวแน่ๆ” เขาเป็นห่วงคนตัวเล็ก กลัวจะไม่สบาย เพราะอีกไม่กี่วันมหาวิทยาลัยก็จะเปิดแล้ว
“ฝนตกหนักจังเลยนะคะ จู่ๆ ก็ตกลงมาแบบไม่ลืมหูลืมตาเลย”
“กลับไปต้องรีบอาบน้ำสระผมนะ ไม่งั้นเดี๋ยวป่วย”
“ฮัดเช้ย!” เขาพูดไม่ทันขาดคำเธ
