“ช่อจะใส่ปลอกหมอนกับผ้าปูที่นอนค่ะ”
“อามีปลอกหมอนกับผ้าปูที่นอนให้แล้วครับ สีหวานๆ อย่างที่ช่อชอบ”
“อ้อ... ค่ะ” เธอรับคำขวยเขิน อยู่กับเขาสองต่อสอง หัวใจมันสั่นระทึก
ไปหมด
“ปลอกหมอน” เธออ้าปากค้างกับปลอกหมอนของเขา
“เอาไว้เวลาคิดถึงอา จะได้หอมแก้มอาไงครับ” ปลอกหมอนที่สกรีนหน้าเขานี่นะ! เธอจะหนุนนอนแล้วหลับลงหรือไง ถึงหลับคงได้ฝันถึงเขาตลอดคืน
“ถ้าหลับไปแล้ว เอาอาไปฝันถึงได้นะครับ” คิดได้ยังไง สกรีนปลอกหมอนหน้าตัวเอง ช่อเพชรกลั้นขำระคนเขินอายอย่างบอกไม่ถูก
“อุ๊ย!” เธอถอยหลังไปชนกับเตียง มือเลยไขว่คว้าคนที่เดินเข้ามาประชิด ดึงเขาล้มลงมาบนเตียงด้วยกัน
ช่อเพชรตาโตเมื่อหน้าของเขาแนบลงกับอกอวบอิ่มของเธอ
“คุณอา!” เธอร้องเสียงหลง ดันใบหน้าของเขาออกห่าง ภามค้ำมือกับพื้นเตียงกักเธอเอาไว้
“รู้ได้ยังไงว่าอาหิวนม”
“คุณอา!” เธอร้องด้วยความอายหน้าแดงก่ำ ในขณะที่ภามยิ้มขำคนใต้ร่าง
“เป็นแฟนกัน
