ก่อนหน้านี้เล็กน้อย
“มึงเป็นหนอนของไอ้เวกัสสินะ”
“เจมส์?!?”
“ใช่ กูเอง มึงคงไม่รู้สินะว่าพวกเราจัดการกับคนทรยศแบบไหน ไอ้คนสองหน้า!!”
ร่างสูงเจ้าของเรือนผมสีทองกัดฟันพูดออกมาพร้อมออกแรงกดคริสจนแทบหายใจไม่ออก เรี่ยวแรงมหาศาลที่อีกฝ่ายมีทำให้เขาขัดขืนไม่ได้
“แต่ถือว่าโชคดีของมึงที่เรามีศัตรูคนเดียวกัน”
เจมส์พูดก่อนจะปล่อยคริสให้เป็นอิสระ เขาหายใจหอบโกยเอาอากาศเข้าปอดพลางมองหน้าอีกฝ่ายอย่างไม่ไว้ใจ
“มึงต้องการอะไรกันแน่ มึงเป็นลูกน้องคาลมาไม่ใช่หรือไง”
“กูไม่เคยเป็นลูกน้องมัน เวลามีน้อยกูจะเล่าแค่สั้น ๆ แล้วกัน”
เจมส์เล่าให้คริสฟังว่าเขากับคาลมาเคยมีความแค้นกันมาก่อน พ่อแม่ของเขาตายก็เพราะคาลมาสั่งคนไปตามสังหาร ทุกคนในบ้านไม่มีใครรอดนอกจากเขา คาลมาใช้อำนาจของพ่อตัวเองในตอนนั้นจัดการแก๊งเขาซะอยู่หมัด
เขากลายเป็นเด็กกำพร้าและสูญเสียซึ่งทุกสิ่งอย่าง เหลือเพียงไฟแค้นที่ยังลุกโชนในหัวใจเท
