ขอเวลาปรับตัว
1352 Words
รถตู้คันเดิมแล่นเข้ามายังบริเวณบ้านหลังใหญ่ที่กินพื้นที่กว่าหนึ่งไร่ ภายในมีบ้านทรงยุโรปสีขาวตั้งอยู่ตรงกลาง ด้านขวาของตัวบ้านเป็นสระว่ายน้ำ ส่วนด้านซ้ายมือเป็นโรงจอดรถ
ปฐพีจอดรถที่บันไดทางด้านหน้า จากนั้นก็ยกกระเป๋าลงจากรถโดยมีลุงสมานและเด็กรับใช้ช่วยกันยก ส่วนเจ้าของกระเป๋านั้นเดินตัวปลิวเขาไปในบ้านเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ขอบใจมากนะดิน อยู่กินข้าวด้วยกันก่อนไหม” เอกภพเอ่ยชวน
“ไม่เป็นไรครับคุณลุง” ชายหนุ่มกล่าวอย่างเกรงใจ ถึงแม้ว่าเขาจะเติบโตมาในอุปการะของคุณเอกภพแต่เขาก็เจียมตัวอยู่เสมอว่าตนเองเป็นแค่เด็กที่ท่านเมตตาส่งเสียเลี้ยงดู
“ทำไมล่ะดิน หรือว่ารีบไปไหน ป้าว่าดินไม่มาทานข้าวกับเรานานแล้วนะ หรือว่ามีใครรอทานข้าวหรือเปล่า”
“ไม่มีหรอกครับคุณป้า”
“ถ้าอย่างนั้นก็อยู่ทานด้วยกันก่อน”
“ครับ” เพราะความเกรงใจปฐพีเลยต้องยอมทานอาหารเช้ากับท่านทั้งสอง ซึ่งแต่ก่อนก็มักจะมาทานที่นี่เป็นประจำแต่หลังจากที่ลูกชายเจ้าของบ้านแต่งงานและย้ายออกไปอยู่ที่อื่นปฐพีก็ไม่ค่อยได้มาทานอาหารเช้าที่บ้านนี้อย่างเคย
ปฐพีขับรถไปจอดยังลานจอดรถแล้วก็กลับเข้ามาในบ้านอีกครั้ง ซึ่งตอนนี้คุณเอกภพและคุณแอนเดรียนั่งรอที่โต๊ะอาหารแล้ว
“มาครบแล้วป้านวลตักข้าวเลย” คุณเอกภพที่นั่งอยู่หัวโต๊ะบอกป้าแม่บ้าน
“จะไม่รอลูกแอลหน่อยเหรอคะ” แอนเดรียถามสามี
“คุณหนูบอกว่าจะนอนค่ะ” กุ้งนางเด็กรับใช้ที่เป็นคนไปตามเอลินอร์รีบรายงานเจ้านาย
“งั้นเราทานกันเถอะดิน”
“ครับ” ชายหนุ่มรับคำก่อนจะก้มหน้าก้มตาทานอาหารตรงหน้าด้วยความสบายใจ
ผิดกับคุณแอนเดรียที่ทานไม่ค่อยลงเท่าไหร่ เพราะลูกสาวไม่ลงมาทานอาหารเช้าด้วย
ปฐพีรู้ว่าคุณหนูไม่ค่อยชอบเขาเท่าไหร่ เพราะฉะนั้นเขาจึงพยายามไม่เจอกับเธอ ถึงขนาดที่ว่าเวลาเธอไปค้างกับพี่ชายที่หอ ตัวเขายังต้องออกไปขอค้างกับเพื่อคนอื่นเพราะไม่อยากอยู่ให้รกหูรกตา
ชายหนุ่มจำได้ดีว่าคุณหนูไม่ชอบเขา และไม่อยากใครรู้ว่าเคยอยู่บ้านเดียวกัน เรื่องนี้เขาแอบได้ยินเธอคุยกับพี่ชายและสั่งพี่ชายให้เลิกทำตัวสนิทสนมกับเขา แต่พี่ชายเธอก็ไม่ทำตาม นั่นยิ่งทำให้เอลินอร์ไม่ค่อยพอใจเพราะรู้สึกเหมือนพี่ชายให้ความสำคัญกับเขามากกว่าน้องสาวตัวเอง
นับแต่นั้นเขาก็พยายามเลี่ยงมาตลอด แต่เมื่อเช้าที่อาสาขับรถไปรับก็เพราะไม่อยากลุงสมานต้องตื่นนอนตั้งแต่เช้า
“ลุงว่าจะให้ดินช่วยสอนงานยัยแอลหน่อย”
แคร่ก แคร่ก
ปฐพีแทบจะสำลักอาหารที่กำลังทานอยู่ เขารีบหยิบน้ำมาดื่มอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกล่าวขอโทษที่ตนเองเสียมารยาท
“ขอโทษครับ ผมรีบทานไปหน่อย”
“ป้าว่าไม่เกี่ยวกับอาหารหรอกมั้งดิน ป้ารู้ว่าเรากับหนูแอลนะ ไม่ค่อยจะชอบขี้หน้ากันเท่าไหร่ แต่เรื่องนี้ลุงกับป้าคุยกันแล้ว เราอยากให้ดินช่วยสอนงานหนูแอลจริงๆ”
“ผมไม่เก่งอะไรขนาดนั้น ผมว่าให้คุณหนูเธอเรียนรู้งานกับคุณลุงดีกว่านะครับ”
“ดินก็รู้ว่าตอนนี้สุขภาพลุงไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ขืนต้องสอนงานคนหัวรั้นอย่างยัยแอลลุงว่าคงอาการแย่ลงกว่าเดิมแน่”
“นะดิน ถือว่าป้าขอล่ะ”
ถึงแม้จะหนักใจที่ต้องสอนงานคุณหนูที่ไม่ชอบขี้หน้าตนเอง แต่ปฐพีก็ต้องทำเพราะถือว่าทดแทนบุญคุณท่านทั้งสองที่เลี้ยงดูตนเองมาอย่างดี
“ครับ”
“ลุงว่าอาทิตย์หน้าจะให้เขาเข้าไปที่บริษัท ดินช่วยจัดการเรื่องห้องทำงานให้ทีนะ”
“ได้ครับ ผมจะจัดห้องที่ติดกันให้เธอเอง”
“ลุงหมายความว่าจัดห้องให้ยัยแอลเข้าไปทำงานห้องเดียวกับดิน”
“อะไรนะครับคุณลุง ผมว่าไม่ค่อยเหมาะหรอกมั้งครับ”
“ป้าเห็นด้วยกับลุงนะ จะได้สอนงานกันได้สะดวก”
“ผมกลัวเธอจะไม่ยอม”
“ยังไงก็ต้องยอม เหลือเวลาอีกไม่มากแล้วนะดิน”
“คุณลุงจะผ่าตัดเมื่อไหร่ครับ”
“อีกสองเดือน ลุงนัดหมอที่อเมริกาไว้แล้ว ระหว่างนี้ดินต้องทำให้แอลเรียนรู้งานได้มากที่สุด”
“ผมกลัวเธอจะไม่ฟังผม”
“ยังไงก็ต้องฟัง ป้าไม่อยากคุณเอกไปผ่าตัดทั้งๆ ที่ยังกังวลเรื่องงาน ป้าให้สิทธิ์ดินเต็มที่ทำยังไงก็ได้ให้เธอยอมเรียนรู้งานให้ได้มากที่สุด”
“ผมจะดุเธอได้เหรอครับ”
“เต็มที่เลย ขอแค่อย่าถึงขั้นลงไม้ลงมือกันก็พอ” เอกภพเปิดทางเพราะถ้าเขาสอนลูกสาวเองก็กลัวจะยอมใจอ่อนเวลาเธออ้อน แต่กับปฐพีเขารู้ว่าชายหนุ่มเป็นคนจริงจังกับงานทำและทำงานดีมากคนหนึ่งจึงไว้เขาช่วยสอนงานเอลินอร์
“ทำไมลุงไม่บอกเธอไปตรงๆ ล่ะครับว่าคุณลุงไม่สบาย เธอจะได้ตั้งใจมากกว่านี้”
“ลุงไม่อยากเธอเป็นกังวล”
“แต่เราจะปิดเธอได้ไม่ตลอดนะครับ”
“แต่ก็ยังไม่ใช่ตอนนี้จ้ะดิน ป้าอยากให้ผ่าตัดเรียบร้อยค่อยบอกหนูแอล”
“ผมเข้าใจดีครับ แล้วเรื่องนี้อลันรู้ไหมครับ” ปฐพีหมายถึงอลันลูกชายอีกคนของคุณเอกภพที่เพิ่งแต่งานไปได้ไม่นาน
“รู้ เขาเป็นคนติดต่อหมอให้ลุงเอง ช่วงที่ไปผ่าตัดก็จะเขาเป็นคนจัดการเรื่องที่นู่น”
“ครับ ผมหวังว่าคุณหนูเธอจะเชื่อฟังผมนะครับคุณลุง”
“ดินคงจะปวดหัวแน่ แต่ลุงก็อยากให้ดินอดทน”
“ครับคุณลง”
ปฐพีรับปากเพื่อให้ผู้ใหญ่ทั้งสองท่านสบายใจ ส่วนตัวเขานั้นยังนึกไม่ออกว่าตนเองกับคุณหนูจะทำงานร่วมกันได้ยังไง เพราะเขากับเธอไม่ได้คุยกันมานานมากแล้ว จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าคุยกันดีๆ ครั้งสุดท้ายตอนไหน เพราะเจอกันทีไรคุณหนูเอลินอร์ก็มักจะหาเรื่องเขาอยู่ตลอด
“วันนี้ลุงว่าจะให้ดินขับรถให้ลุงหน่อยได้ไหม”
“ได้ครับลุง” เขารับปากโดยไม่ถามว่าเพราะอะไร
“งั้นดินนั่งรอลุงก่อนนะ ลุงขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”
“ครับ”
“เดี๋ยวเย็นนี้ดินก็มาทานข้าวที่บ้านด้วยเลยนะ ไหนๆ ก็ต้องมาส่งคุณเอกอยู่แล้ว ป้านัดอลันกับเมียเขามาทานด้วย ทานหลายๆ คนก็คงสนุกดี ดินมีธุระต้องไปไหนหรือเปล่า”
“ไม่มีครับคุณป้า”
คุณแอนเดรียนั่งคุยกับปฐพีขณะที่รอสามีขึ้นไปเปลี่ยนชุด พอเขาเดินลงมาเธอก็เข้าไปช่วยผูกเนกไทให้อย่างที่ทำเป็นประจำมาสามสิบกว่าปี
“ถ้าจะออกไปไหนก็ให้สมานขับรถให้นะ ผมไม่ไว้ใจยัยแอล เพิ่งกลับมาเดี๋ยวจะขับไปชนใครเขาเอา”
“วันนี้ลูกคงไม่ออกไปไหนหรอกค่ะ”
“เชื่อได้เหรอ ผมว่ากลับมาก็คงจะรีบไปหาเพื่อนเขานั่นแหละ ตอนนั่งรถมาคุณก็ได้ยินแล้วนี่ว่าเขานัดเจอกัน”
“เดี๋ยวฉันจะบอกลูกให้เองค่ะ”
“จะออกไปข้างนอกผมก็ไม่ว่าหรอกนะ แต่อย่าลืมว่าเย็นนี้มีนัดทานข้าวกับอลัน”
“ค่ะ ฉันจะเตือนลูกเองคุณรีบไปเถอะค่ะ เดี๋ยวเข้าประชุมสายนะคะ”
- Writer
