ฟิลแฟนแค่จ่ายก็จบ

เซอร์ไพรส์

ตอนที่ 2

แปดโมงเช้าวันอังคาร

“เป็นห่วงคุณแม่เหรอ..ริสา ฉันเห็นนั่งเงียบมาตลอดทางเลย” มาศยาถามเพื่อนที่เพิ่งลงรถเมล์มาด้วยกัน และพลางเดินนำเพื่อนสาวขึ้นบันไดไปยังชั้นสองทางฝั่งตะวันออก ซึ่งเป็นห้องเรียนในคาบแรกของเช้าวันนี้

“ฉันห่วงอย่างเดียวเลย กลัวแม่จะคิดสั้นน่ะสิ”

“คงไม่หรอกมั่ง แกกับแม่ก็หาทางออกกันได้แล้วนี่” มาศยาหันมาปลอบเพื่อน ระหว่างที่นั่งลงโต๊ะข้าง ๆ

“ใช่!! แต่เราก็แทบจะไม่เหลืออะไรกันเลย” อลิสาถอนหายใจ เธอรู้ดีว่าถึงแม้ต่อให้ขายบ้านได้ เงินจำนวนนั้นจะพอชดใช้หนี้สินหรือเปล่าก็ยังไม่รู้

“แกหาที่อยู่ใหม่ได้หรือยัง ถ้าไม่ได้ก็ไปอยู่หอฉันก่อนก็ได้นะ” มาศยาเอ่ยปากชวนเพื่อน เพราะรู้ว่าอลิสากำลังมีปัญหาเรื่องการเงิน

“แม่ฉันหาได้แล้วล่ะ ขอบใจแกมานะ..มาศ แต่คงต้องรอให้เขาพิจารณาเสียก่อน ก็คงอีกวันสองวันเนี่ยแหละว่าเค้าจะตกลงซื้อมั้ย” อลิสาอธิบายให้เพื่อนฟังก่อนจะถอนหายใจออกมา เพราะเธอได้คุยกับคนที่มาติดต่อแล้ว ก่อนจะหยิบนามบัตรออกมาดูให้เพื่อนดู

วิฑูรย์ พรหมวิเศษ บริษัทเธียรธารากรู๊ป มาศยาอ่านชื่อเสร็จก็ถามเพื่อน

“ถึงกับเจ้าของสวนสนุกมาดูบ้านเองเลยรึ” มาศยาถามเพื่อน

“เปล่าหรอก เขาเป็นผู้ช่วยซีอีโอ แกอ่านให้ครบทุกบรรทัดสิ คนระดับนี้เค้าคงไม่มาเองหรอก”

“อ๋อ ลืมไปว่ะ มันตัวเล็ก แหม่! แต่ก็เป็นถึงผู้ช่วยซีอีโอเชียวนะ”

“ฉันภาวนาขอให้แม่ขายได้สักทีเถอะ” อลิสายกมือไหว้

“ได้อยู่แล้วน่า บริษัทสวนสนุกทุนเค้าหนาอยู่แล้ว” มาศยาปลอบเพื่อน

“ก็ประมาณนั้นแหละ ตระกลูเธียรธาราไง เค้ามีโรงแรมด้วยนะ” อลิสาอธิบายให้เพื่อนฟัง เพราะเมื่อวานเธอได้คุยกับตัวแทนที่เดินทางมาดูบ้าน

“แล้วถ้าบริษัทนี้ซื้อจริง ๆ แกว่าเค้าจะเอาบ้านไปทำอะไร ขายต่อหรือเอาที่ดินไปทำโรงแรม”

“ก็ไม่รู้สิ เอาไว้ถ้าเค้าตัดสินใจซื้อจริง ๆ จะถามให้นะ” อลิสาหายเศร้าขึ้นมาได้ก็เพราะได้เพื่อนของเธอพยายามชวนคุยและคอยปลอบใจ

อลิสากับมาศยาคบหากันมาตั้งแต่ตอนอยู่ปีหนึ่ง เพราะทั้งคู่เลือกเรียนคณะอักษรศาสตร์เหมือนกัน แม้นิสัยจะแตกต่างกันบ้างเพราะมาศยาเป็นคนสดใสร่าเริ่ง ขณะที่อลิสาค่อนข้างจะวางตัวและไม่ค่อยสุงสิงกับใคร แต่เพราะมีความคิดใกล้เคียงกัน อลิสากับมาศยาจึงสนิทกันมาก

เพื่อน ๆ เริ่มทะยอยกันมาเต็มห้องเพื่อรออาจารย์ประจำวิชาเข้าสอนในคาบแรก ศรันพรเพื่อนสนิทของอลิสาอีกคนที่เพิ่งเข้ามาใหม่เอ่ยทักทายมาศยาและให้กำลังใจอลิสาก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ

“มาสายเชียวนะวันนี้ จัดหนักรึไงจ๊ะ..เมื่อคืน” มาศยาแอบแซวศรันพรที่วันนี้แฟนหนุ่มของเธอมาส่งเข้าเรียนสายโด่ง

“บ้า!!!..รถติดน่ะสิ” เธอกระซิบตอบ ขณะนั้นอาจารย์ประจำวิชาก็เข้ามาพอดี ทั้งสามคนจึงได้หยุดการสนทนา

11.00 น

รถยนต์ซูเปอร์คาร์สีน้ำเงินคันหรูแล่นผ่านสวนสไตล์ตะวันตกกว้างขวางก่อนจะไปหยุดอยู่หน้าตึกใหญ่ของบริษัทเธียรธาราเจ้าของสวนสนุกและธุรกิจโรงแรมรวมไปถึงอสังหาริมทรัพย์อันดับต้น ๆ ของประเทศ

ฌาวีร์ ซีอีโอหนุ่มหล่อทายาทคนเดียวของตะกูลเธียรธารา ขับรถซูเปอร์คาร์คู่ใจเข้ามาจอดเทียบบันไดที่เชื่อมสู่ตึกใหญ่ของบริษัท ก่อนจะเดินตรงไปกดลิฟต์เพื่อขึ้นไปยังชั้นที่สิบสี่ซึ่งเป็นห้องทำงานของตัวเอง ร่างสูงเปิดประตูห้องทำงานเข้าไปด้วยความเคยชินแต่ก็ต้องแปลกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นใครคันบางคนกำลังนั่งคอยเขาอยู่

“คุณปู่!!!”

“มาทำงานตะวันสายโด่งแบบนี้ เมื่อคืนแกไปเมาที่ไหนอีกล่ะ” ร่างของชายสูงวัยที่ทำให้ฌาวีร์ตกใจเมื่อสักครู่ เอ่ยทักหลานชายแล้วก็เดาได้แม่นว่าวันนี้หลานชายของเขามาทำงานสายเพราะอะไร

“ก็สังสรรค์กับเพื่อน ๆ นั่นแหละครับ นาน ๆ ผมจะเจอพวกมันสักที นี่มันก็อุตส่าห์บินมาหาผมจากฝรั่งเศสเลยนะครับ แล้วคุณปู่ล่ะมีธุระอะไรกับผมหรือเปล่า” ฌาวีร์ตอบชายชราและถามขึ้นด้วยสีหน้าแปลกใจก่อนจะเดินมานั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเอง เพราะร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นคุณปู่ของเขาจะย่างกรายมาที่นี่อีกเลยหลังจากวางมือทางธุรกิจให้มารดาของเขาเป็นคนดูแล

“ก็วันนี้แกนัดปู่เอาไว้ว่าจะพาแฟนของแกมาให้ปู่รู้จัก...มิใช่รึ” ชายชรารีบอ้างถึงสัญญาลม ๆ แล้ง ๆ ที่หลานชายเคยพูดเอาไว้

“โถ่วว!!..คุณปู่ ผมก็นึกว่าเรื่องอะไร”

“งั้นไหนล่ะ!!!..วันนี้เธอไม่ได้มาด้วยรึไง” ชายชราพยายามมองหาคนข้างกายของผู้เป็นหลาน

“โทษทีครับ...คุณปู่ เผอิญว่าวันนี้น้องเค้าไม่ว่างครับ” ฌาวีร์ยักไหล่แล้วเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดี เพราะเขาเองเพิ่งจะเลิกคบกับแฟนคนล่าสุดไปเมื่อกี่วันมานี้ และเขาก็ไม่ได้จริงจังอะไรกับเธอด้วย

“แหม่!..ปู่ก็อุตส่าห์มารอเจอหน้าหลานสะใภ้ตั้งแต่เช้า สงสัยจะแต่งตัวมาเก้อซะแล้วซิ” คุณปู่แกล้งแซวหลานชายอย่างอารมณ์ดี เพราะอันที่จริงแล้วคุณอุทุมพรมารดาของฌาวีร์พามาที่นี่เพราะว่าจะนัดดูตัวหลานสะใภ้อีกคนต่างหาก ซึ่งฌาวีร์นั้นไม่รู้ตัวมาก่อนว่ามารดาได้นัดกับบุตรสาวของเพื่อนสนิทให้มาดูตัวกันในวันนี้