หลังจากที่ทานอาหารกับเด็กๆ ที่สถานสงเคราะห์แล้วศรัญญ์ชัยก็พาเธอกลับมาที่โรงแรมเพื่อเอารถมาจอดคืนเพื่อนก่อนที่เขาและเธอจะเดินจูงมือกันมาเดินเล่นที่ถนนคนเดินศรัญญ์ชัยยังไม่เลิกสวมแว่นดำจึงเป็นจุดสนใจของผู้คนแต่เขาก็ไม่ได้แคร์อะไร เขาเดินจูงมือเธอเดินเที่ยวไม่แคร์ส่วนหญิงสาวเองก็มีความสุขกับการได้อยู่กับเขาจึงไม่อยากให้เขาปล่อยมือเธอเลย
บัดนี้ความตื้นเต้นราวใจจะขาดรอนๆ ตอนพบเขาไม่มีอีกแล้ว มีเพียงอาการหัวใจอบอุ่นซ่านเท่านั้นที่เธอรู้สึกยามใกล้เขา...
ชายหนุ่มซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาเธอเดินเที่ยวดูสินค้าต่างๆ ไปเรื่อย บางอย่างที่เธอสนใจแล้วหยุดดูจะซื้อเขาก็ต่อราคาให้ บางร้านคนขายทั้งลดทั้งแจกเมื่อเห็นว่าเขาเป็นดารา... กันย์ธาราจึงได้ของถูกมาหลายอย่างทั้งกระเป๋าสานใบโต ทั้งผ้าคลุมไหล่ และร่มแบบชาวเหนือ แต่ที่ได้ติดไม้ติดมือมามากที่สุดเห็นจะเป็นพวกของกินเพราะว่าแต่ละอย่างช่างชวนน้ำลายสอและเธอก็ชอบกิ
