“พี่โย พี่โย...” พลอยไพลินหอบหายใจหนักและถี่กระชั้น หญิงสาวแอ่นสะโพกไปด้านหน้าเกร็งค้างไว้ สองมือขยุ้มเส้นผมลื่นมือไว้แน่น ออกแรงกดสุดแรงให้เขาจมจ่อมฝังหน้าอยู่กลางผืนเนื้อสาวสั่นระริก วาโยเร่งปรนเปรอเธอด้วยปลายลิ้น นิ้วเรียวขยับเข้าออกในจังหวะถี่ยิบ ไม่นานนัก หญิงสาวก็กรีดร้อง มวลความสุขแตกซ่าน ระเบิดพร่างพรายรุนแรง น้ำสวาทไหลรินกระเซ็นเป็นสาย
วาโยซุกซบไม่ห่างหาย ปากร้อนผ่าวประกบแนบแน่นกับผืนเนื้อนุ่ม ชายหนุ่มเก็บกลืนทุกหยาดหวานล้ำ ปลายลิ้นควานลึกรีดเค้นน้ำหวานจากร่องรักสาวออกมา และเขาดื่มกินมันอย่างหื่นกระหาย
“พี่โย...” พลอยไพลินสั่นสะท้านครั้งแล้วครั้งเล่า กระสันซ่านจนแทบขาดใจ ทว่าคนหลงมัวเมาเนื้อนางกลับไม่ยอมผละห่างไปเสียที ศีรษะทุยของเขายังขยับอยู่ตรงจุดนั้น หญิงสาวรับรู้ถึงลิ้นสากที่ลากเลียหนักแน่นดุดันสลับกับตวัดระรัวถี่ยิบบนปุ่มเนื้อนุ่ม ซึ่งมันทำให้เธอต้องหวีดร้องเพราะความเสียวส
