“ก็ตรงนี้ไงค่ะ”
“ยังไง” เรโนลต์ถามกลับ น้ำขิงเม้มปากแน่นเขายียวนเธอเกินไปแล้วนะ
“เราสองคนหย่ากันแล้วนะคะ”
“หย่า!” เรโนลต์ทำท่าตกใจ “ขิงหย่ากับใคร” คราวนี้น้ำขิงขมวดคิ้วมองเขาอย่างไม่เข้าใจ “เห็นใบสำคัญการหย่าแล้วเหรอ”
“ฉันเซ็นต์ให้ไปแล้วนิค่ะ”
“แล้ว” น้ำขิงครุ่นคิด ใช่แล้วเธอเซ็นต์ให้กับทนายไปแล้ว แต่ตั้งแต่วันนั้นทนายก็ไม่มีเอกสารอะไรกลับมาให้เธอเลย เธอเองก็ลืมเรื่องนี้ไปสนิท เธอมองเขาด้วยดวงตาที่เบิกกว้างขึ้น “ลายเซ็นต์เดียวที่ฉัน เซ็นต์คู่กับขิงก็คือเอกสารใบสำคัญการสมรสก่อนวันแต่งงานของเราเท่านั้น”
“ขิง…” เรโนลต์เรียกเธอ และถ้าน้ำขิงเริ่มใส่ใจเธอจะรู้สึกว่าชื่อเล่นเธอออกจากปากเขาอยู่ตลอดเวลา เขาสนิทกับเธอแล้วเธอรู้ตัวมั้ย จากฉันและเธอ เป็นฉันและขิงในยามปกติ เขาเปลี่ยนไปแล้ว
“คุณ...คุณแน่ใจแล้วเหรอคะ” น้ำขิงเริ่มรู้สึกตัว
เรโนลต์ผ่อนลมหายใจและดึงให้เธอขึ้นมานั่งบนตัก “ก่อนนี้
