“คุณเป็นใคร” เรโนลต์หันกลับไปตามเสียง เขาก็เจอกับหญิงสาววัยกลางคน
“เอ่อ...” เรโนลต์มองสิ่งที่หญิงสาวตรงหน้าและสิ่งที่เธอถือมา “สวัสดีครับผมเป็นสามีของเธอครับ” หญิงสาวมองตามสายตาของ เรโนลต์ “ขอบคุณมากนะครับที่สองสามวันมานี้ดูแลเธออย่างดี” เรโนลต์โน้มตัวก้มศีรษะให้เธอตรงหน้าอย่างจริงใจ
“คุณสองคนสวยหล่อสมกันจริงๆ” หญิงสาวกล่าวชมเมื่อได้เห็นความหล่อเหลาและมารยาทของชายตรงหน้า “ถ้างั้นคืนนี้คุณก็นอนเฝ้าภรรยาคุณเองแล้วกัน...ส่วนนี้มื้อเย็นของเธอ ส่วนของคุณเดี๋ยวฉันกลับไปเอามาให้นะ” เรโนลต์ยิ้มและกล่าวขอบคุณอีกครั้งด้วยความซาบซึ้งใจอย่างมาก ก็เขามีเหตุผลที่จะกลับเข้าไปและอยู่ต่อเคียงข้างเธอแล้ว
“คุณ!” น้ำขิงมองเขาที่ไม่คิดว่าจะกลับมา เธอมองเขาที่เอาปิ่นโตวางไว้และยังเดินมาทางเธอและนั่งลงข้างกายเธออีก
“มองทำไม” น้ำขิงขมวดคิ้ว ยิ่งจ้องมองเขาหนักกว่าเดิม “หิวหรือยัง” เขาเอ่ยต่อ “ถึงแม้ไม่หิวแ
