“ข้าไม่ได้ดูถูกเจ้า แต่หากว่าข้าไม่ออมมือ เจ้าอาจจะได้รับบาดเจ็บก็ได้ เจ้ายังไม่สามารถฟื้นฟูพลังลมปราณได้อย่างเต็มที่ ข้าก็เลยต้องออมแรงไว้ ข้าไม่ได้ต้องการดูถูกเจ้าแต่อย่างใด” ฉินอี้เฉินเอ่ยออกมาด้วยความจริงจัง เขาไม่ได้ดูถูกนางเลยแม้แต่นิดเดียว สิ่งที่เขาทำอยู่ก็เพื่อที่จะช่วยไม่ให้นางบาดเจ็บ หาได้คิดเป็นอย่างอื่นแต่อย่างใด เขาหวังดีกับนาง แม้ว่าจะเพิ่งพบหน้านางเพียงครั้งแรกก็ตาม
“ท่านอยากไถ่โทษมั้ยเล่า” แผนการหาคนฝึกเพลงยุทธ์เพื่อฟื้นฟูพลังลมปราณให้ฟื้นฟูขึ้นอย่างรวดเร็วได้เริ่มต้นขึ้น
“แล้วข้าต้องทำอย่างไรถึงจะสามารถไถ่โทษและผูกมิตรกับเจ้าได้” ฉินอี้เฉินเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม ถ้าทางที่นางให้เขามันไม่เหนือบ่ากว่าแรง มันก็คงไม่แปลกอะไรที่เขาจะทำเพื่อผูกมิตรกับนาง
“ท่านฝึกวรยุทธ์คู่กับข้า แล้วถ่ายทอดวิชาที่ท่านมีให้กับข้า ไม่เช่นนั้นท่านก็จากไปเสียตั้งแต่ตอนนี้ ข้าจะถือเสียว่าเราไม่เคยพบ
