กลับจากโรงพยาบาล เสียงของแบล็คเวลส์กับแมกซ์เวลส์ก็ดังเจื้อยแจ้วบอกเล่าให้คนเป็นปู่กับย่ารู้เกี่ยวกับน้องน้อยในท้องแม่
“น้องมีตาเหมืองแบล็คด้วยฮับ”
“น้องมีหมูกเหมืองแมกซ์ด้วยฮับ”
“น้องมีปากเหมืองแบล็คด้วยฮับ”
“น้องมีหูเหมืองแมกซ์ด้วยฮับ”
“น้องมีมือ มีแขน มีขา มีเท้า เหมือนแบล็คกับแมกซ์ด้วยฮับ แต่น้องไม่มีจุ๊ดจู๋” มารินพูดรัวเร็วจนลูกชายทำได้เพียงอ้าปากเหวอ เพราะพูดไม่ทัน
“คุงมี้แย่งพูดได้ไง” สองเวลส์กอดอก หน้ามุ้ย ไม่พอใจที่แม่แย่งพูด เพราะอยากเล่าให้ปู่ย่าฟังเอง
“พูดเยอะๆ มี้กลัวแบล็คเวลส์กับแมกซ์เวลส์เหนื่อย”
“ไม่เหนื่อยหยอก”
“ถ้าแบล็คเวลส์กับแมกซ์เวลส์ไม่เหนื่อย งั้นเล่าให้ย่ากับคุณปู่ฟังอีกรอบก็ได้ค่ะ”
“อีกฉองยอบเยย” แบล็คเวลส์กับแมกซ์เวลส์จะเล่าเรื่องของน้องให้ย่ากับปู่ฟังอีก 2 รอบ
“โอเคค่ะ สองรอบเลย ย่ากับคุณปู่พร้อมฟังแล้ว”
“ชอบแกล้งลูก หรือว่าไม่รู้ว่าแบล็คเวลส์กับแ
