“ทำไมพี่ไฟท์ยังไม่มาอีก” เพลินกลับมาจากเข้าห้องน้ำก็คิดว่าพี่ไฟท์เตอร์ของตนจะมาถึงแล้ว ด้วยไม่เคยผิดเวลา หรือหากติดธุระทำให้ต้องมารับช้าก็จะส่งข้อความบอกก่อน
“หายใจเข้าออกมีแต่คุณพี่ชายเลยนะ เดี๋ยวก็มา ” กุ๊กไก่ยิ้มให้กับท่าทางกังวลใจของเพลินเพียงเพราะพี่ชายมารับผิดเวลา และบ่นตั้งแต่ไปเข้าห้องน้ำด้วยกันแล้ว
“แล้วฟลุคไปไหน” แนนถามหาเพื่อนอีกคนที่หายไป
“เดี๋ยวก็มา เพลินอย่าเพิ่งรีบกลับนะ” อะตอมทำหน้าที่ที่ฟลุคฝากฝังไว้
“ถ้าคุณพี่ชายของคุณเพลินเภรีมารับก็ไม่มีอะไรฉุดรั้งได้หรอก” กุ๊กไก่กับเพื่อนๆ รู้ข้อนี้ แม้แต่ขนมแสนอร่อยอยู่ตรงหน้า ยังฉุดรั้งเพลินไว้ไม่ได้ เพียงเห็นคนที่บอกว่ามีสถานะเพียงพี่ชายมารับ ก็ดีดเด้งไปหาทันที ราวกับคิดถึงเพราะไม่ได้เจอกันมาเป็นสิบชาติ ทั้งที่เจอกันทุกวัน อยู่คอนโดฯ ห้องติดกัน
“ยังไงก็รอฟลุคกลับมาก่อนนะเพลิน”
“อืม” แม้จะตอบรับ แต่ก็ยังชะเง้อมองหาคนพี่
“เดี๋
