ไนล์ได้แต่มองตามมารินเดินกลับห้องนอน ส่วนตัวเองนั่งอยู่กับพ่อแม่ของเธอ และวิคเตอร์ ที่ยังไม่ทิ้งให้เขาเผชิญกับสายตากดดันของว่าที่พ่อตา
“แค่เริ่มก็มีปัญหา ก็เลิกๆ กันไป” เทรย์เอ่ยขึ้นหลังจากได้ฟังเรื่องราวที่เป็นสาเหตุทำให้มารินมึนตึงใส่ไนล์
“พี่เทรย์” เสียงนั้นมาพร้อมฝ่ามือที่ฟาดต้นแขนของคนเป็นสามี
“อลินตีพี่ทำไมเนี่ย” เจอฤทธิ์ฝ่ามือภรรยาเข้าไปเทรย์ถึงกับสะดุ้ง ลูบต้นแขนตัวเองป่อยๆ
“แล้วพี่เทรย์พูดอะไรออกมา” เสียงดุๆ ของภรรยาทำเทรย์หน้าเจื่อน เพราะเคยตกลงกันไว้แล้ว หากวันหนึ่งลูกๆ เติบโต และมีคนรัก จะไม่ขัดขวาง แต่จะคอยเป็นที่ปรึกษาและเป็นที่พักใจยามลูกประสบปัญหาความรัก
“ผมรอมารินมาสิบปี ผมจะไม่ยอมเลิกกับมารินเพราะเรื่องนี้หรอกนะครับ” ไนล์บอกอย่างแน่วแน่ในความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อมาริน
“นายเพิ่งจะอายุยี่สิบ มาบอกว่ารอมารินมาสิบปี จะให้เชื่ออย่างนั้นรึ” เทรย์ไม่เชื่อว่าไนล์จะรอล
