“พี่เกมพูดไม่เพราะฉิบๆ คำ ต้องโดงทำโทษฉิบๆ ที” ทุกครั้งที่เกมเรียก ไอ้โฮป มัน เดนิสจะนับไว้ แต่บางทีก็นับไม่ทันเพราะคนพี่พูดเร็ว ก่อนจะหย่อนตัวลงบนเก้าอี้ แล้วหย่อนตัวลงมาอีกครั้ง วิ่งไปยังกระเป๋าสัมภาระของตัวเอง หยิบค้อนบี๊บมาตีพี่เกมรัวๆ
“ที่นั่งเงียบคือนับว่าพี่พูดไม่เพราะกี่คำเหรอครับ”
“ช่าย~~”
“แต่วันนี้เดนิสไม่ได้เป็นคุณครูนะครับ”
“หมอดุได้”
“เป็นหมอทำไมใช้ค้อนล่ะครับ”
“เป็งหมอก็ใช้ค้องได้ หมอมีค้อง พี่เกมห้ามเถียง น้ามิยาเป็งหมอ นี่หยางหมอ” ตนเป็นหลานสาวของคุณหมอมิรา หมอก็มีค้อนและใช้ค้อนได้
“หลานคุณหมอนี่เอง แบบนี้ใครจะกล้าเถียง” เกมเอ็นดูเป็นพิเศษตรงที่มีการห้ามเถียงนี่ละ
“พี่ยืนยันได้ครับ ก่อนผ่าตัด พี่เห็นค้อนด้วย” โฮปไม่ได้พูดเอาใจเด็กน้อย แต่เขาเห็นค้อนจริงๆ เป็นค้อนสำหรับทางการแพทย์
“พี่จ๋าเป็งพะยาดได้”
“พยานครับ” โฮปแก้ทันควัน จากพยานกลายเป็นพยาธิเสียอย่างนั้น
