เพลินร้องไห้เสียงดังลั่นที่พี่ไฟท์เตอร์จำตัวเองไม่ได้ หากเป็นก่อนหน้านี้ แค่เธอทำท่าจะร้องไห้คนพี่ก็ทนไม่ได้ ต้องรีบเข้ามาปลอบ และเอาใจ
“มึงก็ไปแกล้งเพลิน” วิคเตอร์มั่นใจว่าไฟท์เตอร์กำลังแกล้งเพลิน จำทุกคนได้ ก็ต้องจำเพลินได้ด้วยสิ
“เพลิน?” คิ้วหนาขมวดมุ่นใช้ความคิด รู้สึกเหมือนเพิ่งได้ยินชื่อนี้ไปไม่นาน แต่ก็จำไม่ได้ว่าเคยได้ยินที่ไหน
“น้องเพลินของไฟท์เตอร์ไงลูก” จากท่าทางของไฟท์เตอร์ พุดจีบรู้สึกว่าลูกชายไม่ได้แกล้ง เพลินเงียบเสียง แต่ยังคงสะอื้นไห้ รอดูปฏิกิริยาของคนพี่
“น้องเพลินของไฟท์? แต่ไฟท์เป็นลูกคนเดียวนะครับ” คำตอบของไฟท์เตอร์ทำให้เพลินเสียใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
“ไฟท์เตอร์ มึงเลิกแกล้งเพลินได้แล้ว” ต้นไม้ไม่สนุกด้วย เสียงร้องไห้ของเพลินช่างบาดหัวใจ บ่งบอกว่าเสียใจมาก
“เออ เลิกแกล้งเพลินได้แล้ว มึงไม่สงสารเพลินหรือไง” ไนล์ก็ทนเห็นเพลินร้องไห้ปานใจจะขาดอีกต่อไปไม่ได้ เพลิน
