“ตุ่นไร้ขน? เหมือนเหรอวะ” ไฟท์เตอร์เท้ามือกับเตียงเป็นหลักให้ลุกขึ้นยืน ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงนั้น นึกสงสัย เหตุใดเพลินจึงเรียกเช่นนั้น ก้มมองส่วนกลางกายตัวเอง
“สภาพ” ณ จุดๆ นี้ ไม่เห็นต่างจากที่เพลินเรียก
ใบหน้าที่ปรากฏรอยฟกช้ำเผยรอยยิ้ม เมื่อนึกถึงความแสบของคนน้อง คนที่มาเป็นแฟนของเขากี่คนต่อกี่คนเป็นถูกความแสบของเพลินเล่นงานหากพาไปบ้านที่อัมพวา และไม่รู้ว่าสรรหาอะไรมาแกล้งนักหนา ส่วนวีรกรรมวัยเด็กก็มากมายนับไม่ถ้วน ชอบลงไปแอบในโอ่งเพื่อซุ่มโจมตี ความตุ้ยนุ้ยเกินพิกัดทำให้ติดโอ่งอยู่ร่ำไป แล้วเขาก็ต้องเป็นคนอุ้มขึ้นมา โอ่งทวดขิมไม่รู้กี่ใบที่ต้องแตก ซุ้มไก่ชนเจ้เภเพลิน ที่ไม่ว่าจะได้ไก่ชนมาใหม่กี่ตัวก็จะตั้งชื่อว่า ฉ่ำศรี ส่วนตัวเก่าก็ถูกปลดระวางชื่อไปโดยปริยาย
ถ้าเพลินเป็น ‘ฉ่ำศรี’ เขาขอเป็น ‘ผงาดศักดิ์’ ก็แล้วกัน
ไฟท์เตอร์หัวเราะออกมาแบบไม่รู้ตัว และเป็นเช่นนี้ทุกครั้งที่นึกถึ
