“มาบอกฉันทำไม”
“ถ้าเธอจะมาดูฉันกับเขาพลอดรักกันก็ได้นะ” นับเดือนเหยียดยิ้ม ล่อเสือออกจากถ้ำ แล้วก็ล่อนางกวางน้อยขี้โมโหออกมาดึกๆ ดื่นๆ แบบนี้แหละ
“นึกว่าฉันไม่กล้าหรือไงห้ะ!” น้ำเพชรพูดด้วยความโมโห
“ใช่ ฉันคิดว่าเธอไม่กล้านั่นแหละ เพราะถ้าฉันอยู่กับเขา เธอจะมาอาละวาดให้เขาเลือก เขาคงเลือกฉัน เธอเองนั่นแหละจะจุก ดีไม่ดีจะ กระอักเลือดตายเอาได้นะสาวน้อย” ปลายสายหัวเราะเสียงน่าเกลียด พูดยั่วยุ น้ำเพชรเขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้ง เธอโมโหอย่างหนัก โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง ก่อนจะคว้ากุญแจรถขับรถออกไปหานับเดือน ปราชญ์ไม่เลือกเธอก็ช่าง แต่วันนี้ ต้องให้รู้ดำรู้แดงกันไปเลย
น้ำเพชรขับรถออกจากบ้านด้วยความโมโห เธอเหยียบคันเร่งแทบมิด ลูกน้องของปราชญ์ห้ามก็ไม่ฟัง และไม่มีใครกล้าขวางเจ้านายสาวที่กำลัง โมโหด้วย
เมื่อได้สติ ลูกน้องของปราชญ์ก็ขับรถตามน้ำเพชรออกมา ถ้าน้ำเพชรเป็นอะไรไป เจ้านายคงเ
