บทที่ 16
รอไม่นานเจนิตาก็เดินกลับลงมาจากห้องพักเพื่อพาตติยะไปกินข้าวตามที่เขาเรียกร้อง เมื่อเดินมาถึงโซนอาหารทั้งสองต่างแยกย้ายไปสั่งอาหารที่ตัวเองต้องการ ร่างสูงเดินเข้าไปสั่งอาหารของตัวเองพร้อมทั้งสั่งเผื่อเจนิตาอีกหนึ่งที่
“หวัดดีจ้ะพ่อหนุ่ม เป็นแฟนหนูเจนใช่ไหมป้านึกแล้วเชียวว่าสวยๆอย่างหนูเจนต้องมีแฟนแล้วแน่ๆ มีแฟนหล่ออย่างนี้นี่เอง มิน่าล่ะเขาถึงไม่สนใจหนุ่มๆที่พากันมาขายขนมจีบเลยสักคน”
“ป้าว่าไงนะครับ”
“แหม ไม่ต้องเขินหรอกน่าดูแลหนูเจนให้ดีๆนะรู้ไหมว่ามีผู้ชายมารุมจีบหนูเจนเยอะขนาดไหน ผู้หญิงสวยๆนิสัยดีๆแบบนี้หายากนะ” ตติยะยิ้มให้แม่ค้าวัยกลางคนแต่ไม่ได้กล่าวแก้ความเข้าใจผิดนั้น
“เอ้านี่ ป้าแถมให้ในโอกาสที่เราได้รู้จักกัน”
“ขอบคุณครับป้า” และในขณะที่ตติยะกำลังจะเดินกลับไปที่โต๊ะนั้นแม่ค้าวัยกลางคนยังมิวายกล่าวย้ำอีกครั้ง
“อย่าลืมนะพ่อหนุ่ม ดูแลหนูเจนให้ดีๆอย่าให้พวกมดแดงแฝง
