เราใช้เวลาอยู่ที่ห้างสรรพสินค้ากันพักใหญ่ ต่อให้ฉันจะให้ความสนใจอยู่เพียงแค่ตัวของฉลาม แต่บ่อยครั้ง ที่ฉันหันมองไปที่ทิศทางนั้นอย่างไม่ได้ตั้งใจ
เขายังอยู่ เขานั่งกินข้าวอยู่กับเพื่อนของเขา สายตามองมาที่ฉันอยู่ตลอดเวลา ที่รู้ เพราะเวลาฉันมองไปตรงนั้น ฉันจะเห็นว่าเขามองมาทางฉัน และบ่อยครั้ง ที่เราเผลอมองสบตากันอย่างไม่ได้ตั้งใจ
"ลูกง่วงแล้ว อยากซื้ออะไรก่อนหรือเปล่าปาย" ฉายอุ้มลูก แล้วเดินเข้ามาหาฉัน ฉลามที่อยู่บนอ้อมแขนของพ่อ มองฉันพร้อมกับขยี้ตาตัวเอง
"กลับเลยก็ได้ ฉลามหิวหรือเปล่าลูก" คำตอบที่ได้คือการส่ายหน้า ฉันจึงรั้งสายกระเป๋าขึ้นมาคล้องบ่า พร้อมกับหยัดกายลุกจากที่นั่งทันที
"งั้นกลับบ้านกันนะครับ ค่อยไปนอนที่รถ ถึงบ้านแล้วค่อยให้พ่อฉายอุ้มไปนอน" ฉันบอกพร้อมกับคว้ามือเล็กมาจับ ฉายพยักหน้ารับ แล้วชวนฉันออกมาจากตรงนั้น ซึ่งแน่นอนว่า ทางออก มันต้องเดินผ่านตรงนั้น ตรงที่สไปรท์และเพื่
