Lineeeee~
ผมมองข้อความที่อยู่ตรงหน้าไม่วางตา หัวใจเต้นแรงมาก ตอนที่รู้ว่า ข้อความถูกส่งจากใคร
ทั้งที่ก่อนหน้านี้ เธอไม่เคยเป็นฝ่ายส่งข้อความมาก่อนด้วยซ้ำ ส่วนมากก็มีแต่ผมที่เป็นฝ่ายติดต่อไปเอง
"นี่ปายยอมคุยกับมึงดีๆ แล้วเหรอ" ไอ้กอล์ฟที่นั่งข้างๆ แอบมองหน้าจอโทรศัพท์ของผมพร้อมกับเอ่ยออกมา สีหน้าของมันดูแปลกใจมาก เหมือนมันกำลังคิดในใจว่า ผมเลวมาก มากพอที่สปายจะไม่กลับมา
"มองกูแบบนี้ทำไม ทุกทีกูก็เห็นมีแค่มึงที่ตามไปป่วนเขา การตามไปหึงหวง แม้กับคนที่คอมเมนต์บนเฟซบุ๊กเขา แต่เขาไม่ได้ให้ความสนใจ ซ้ำยังลบคอมเมนต์ของมึงทิ้งอย่างไม่ใยดี กูว่าแบบนี้มันชัดเจนนะ ว่าเขาเทมึงแล้วจริงๆ" ได้ยินคำพูดของเพื่อนแล้วรู้สึกแย่ชะมัดเลย
"แต่ทุกสิ่งทุกอย่างในตอนนี้ มีแต่มึงที่เป็นคนลิขิตมัน"
"รู้มาก ถ้ากูไม่มีหวัง เขาจะเป็นฝ่ายส่งข้อความมาแบบนี้ไหม" ผมตอบอย่างหงุดหงิดใจ พลางเปิดไฟล์ที่ถูกส่งเข้ามา และพบว
