“โซ ตื่นได้แล้ว เดี๋ยวไปเรียนสายนะ” หมอรามกำลังปลุกยิปโซที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียง ร่างบางค่อย ๆ ขยับตัวภายใต้ผ้าห่มผืนใหญ่
“ก็เพราะพี่หมอนั่นแหละ รังแกโซทุกคืนเลย”
“หึ!! ก็โซน่ารักน่าขย่ม”
“พี่หมอรีบไปขึ้นวอร์ดเถอะค่ะ อย่าทำให้โซโมโห” คนตัวโตพยักหน้าตอบรับ ก่อนจะเดินผิวปากอย่างอารมณ์ดีออกจากห้องนอนไป ยิปโซมองตามแผ่นหลังของเขาและก้มมองสภาพของตัวเองที่ช่างแตกต่างกันเหลือกัน
หมอรามใช้แรงมากแค่ไหนเขาก็ไม่เคยอิดออดหรือเหนื่อยแม้แต่ครั้งเดียว ต่างจากเธอที่แทบจะไม่มีแรงลุกจากเตียงนอน เมื่อนึกขึ้นได้ว่าวันนี้เธอมีเรียนเช้า ทำให้ร่างบางต้องรีบหอบสังขารของตัวเองเดินเข้าไปในห้องน้ำ
ตอนนี้เธอขนเสื้อผ้ามาอยู่ที่ห้องของหมอรามเสียส่วนใหญ่ เพราะคุณชายเจ้าระเบียบและรักสะอาดบอกว่าห้องของเขามีทุกอย่างครบครัน ทำให้เธอต้องย้ายของมาอยู่ตามผู้ชายอย่างเขาโดยไม่มีข้อแม้แต่อย่างใด
“กว่าจะมาได้นะยะ”
“โทษที ตื
