หนึ่งสัปดาห์ต่อมา
ในขณะที่ฌาริยานั่งทำรายงานการประชุมอยู่ เสียงโทรศัพท์ของเธอก็สั่น หญิงสาวหยิบขึ้นมาดูพบว่าเป็นสายจากป้านิภา เธอรีบรับสายทันทีด้วยกลัวว่าจะเกิดเรื่องไม่ดี เพราะปกติป้านิภาจะไม่โทรหาเธอเวลาทำงาน
“ค่ะป้า”
(ฌา ครูประจำชั้นโทรมาบอกว่าน้องเฌอเหนื่อยและหอบหนักมาก ตอนนี้กำลังส่งไปโรงพยาบาล)
“จริงเหรอคะป้า?”
(อืม นี่ป้าก็กำลังจะตามไป เลยโทรมาบอกฌาก่อน)
“ฝากป้าด้วยนะคะ เดี๋ยวฌาจะรีบกลับไปให้ไวที่สุดค่ะ”
หลังจากวางสายสีหน้าของฌาริยาไม่สู้ดีนัก เช้านี้ธนัทธามยังไม่เข้าบริษัท เธอรีบเคลียร์งานให้เสร็จ ก่อนจะไปขอใบลาที่ฝ่ายบุคคล เธอเขียนลากิจสามวันก่อนที่จะนำไปวางไว้บนโต๊ะของท่านประธาน และเดินทางกลับห้องไปเก็บกระเป๋า เธอต้องนั่งเครื่องบินไปเพราะถึงไวกว่าถึงแม้ว่าจะราคาแพงกว่าแต่ในเวลานี้เธอไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เธอเป็นห่วงลูก เธออยากไปหาลูกให้ไวที่สุด
ฌาริยาเดินทางมาถึงโรงพ
