“ไทเกอร์” มือเล็กจับรั้งแขนของร่างสูงไม่ให้เดินเข้าไปในร้านแบรนด์เนมชื่อดัง ถึงจะอยู่แต่บนดอยก็พอรู้ว่าเสื้อผ้าเหล่านี้ราคาแพงมาก มีหวังเงินเก็บของเธอได้ร่อยหรอและหมดไปก่อนได้งานแน่
“ก็คุณบอกอยากดูดี”
“แต่ร้านนี้มันแพงเกินไป”
“แต่หม่ามี้ผมชอบเสื้อผ้าแบรนด์นี้นะ”
“ไหนคุณบอกให้ฉันเป็นตัวของตัวเองไง”
“ผมก็นึกว่าคุณอยากเอาใจหม่ามี้”
“ก็ใช่ แต่…”
“เป็นตัวของตัวเองดีที่สุดแล้วดาว ไปกันเถอะ” ไทเกอร์จับจูงมือนัจมีย์หันหลังกลับไม่เข้าไปในร้าน แต่เธอกลับรั้งไว้ไม่ยอมไป
“แค่ชุดเดียวคงไม่เป็นไรหรอก” นัจมีย์อ้อมแอ้ม ไทเกอร์ทำตามความต้องการของเธอ พาเดินเข้าไปในร้าน พนักงานคอยเปิดประตู และเข้ามาต้อนรับดูแลเอาใจใส่อย่างดีตั้งแต่ย่างกายเข้ามา
นัจมีย์มีอาการประหม่าเล็กน้อยขณะเดินเลือกเสื้อผ้า เธอยอมรับว่าร้านนี้มีแต่ชุดสวยๆ แม่ของไทเกอร์จะโปรดปรานเสื้อผ้าแบรนด์นี้ก็ไม่แปลก แต่เมื่อพลิกดูป้ายราค
