“คิดถึง…คิดถึง…คิดถึง” มือใหญ่ประคองกรอบหน้าสวยให้เงยขึ้นมารับจูบ ริมฝีปากอุ่นประทับลงบนแก้มนวลทั้งสองข้าง และจบลงที่ริมฝีปากนุ่นอย่างรู้สึกโหยหา
“ตัวเองพอแล้ว อายคนอื่นบ้างสิ”
“อายทำไม เราไม่ได้อยู่ไทยสักหน่อย ที่นี่คืออเมริกา เค้าจะกอด จะจูบตัวเองที่ไหนก็ได้ จะจูบมากกว่านี้ก็ไม่มีใครเขามาสนใจหรอก”
“อายคุณดิน คุณน้ำ คุณลม คุณเธียร คุณธีร์ไง”
“ไม่ต้องอายพวกนี้หรอก ตัวเองเห็นเป็นหัวหลักหัวต่อได้เลย”
“หัวหลักหัวต่อเหรอ” น้ำอยู่ใกล้ไฟสุด รับหน้าที่ลุกขึ้นไปฟาดกบาลจอมกวนไปหนึ่งป๊าบ
“เจ็บนะเว้ย …ตัวเองเค้าเจ็บ ขอหอมแก้เจ็บหน่อย นะๆ” ไฟลูบหัวตัวเองป่อยๆ ก่อนจะออดอ้อนออเซาะคู่หมั้นสาว
“ก็ได้” ตังเมก็รู้สึกคิดถึงคู่หมั้นหนุ่มไม่ต่างกัน ไฟกอด หอม จูบ จนหน่ำใจ ก่อนจะนั่งลงบนโซฟา แล้วรั้งร่างเล็กให้ตามลงมานั่งบนตักแกร่ง
“เค้ากำลังไปรับตัวเองเลย”
“เสร็จก่อนเวลาไง ก็เลยให้ไทเกอร์มาส่ง” ตังเม
