“ตัวเองอย่าเป็นอะไรนะ” ตังเมถูกนำตัวเข้าห้องฉุกเฉิน ไฟยืนรออยู่หน้าห้องอย่างกระวนกระวายใจ
“พี่ไฟ พี่เมจังเป็นอะไร” เรียววิ่งเข้ามาด้วยความร้อนรน นัจมีย์กึ่งวิ่งกึ่งเดินตามมาไม่ห่าง
“พี่ก็ยังไม่รู้ เมจังหมดสติ”
“พี่เมจังเจ็บไหม แล้วน้องล่ะ”
“พี่ก็รอฟังอาการจากหมออยู่” ไฟตอบเสียงเครียด เป็นห่วงตังเมกับลูกน้อยในครรภ์
“ไฟลูก” ยี่หวา ภู เอริน ภิณ เพลง แคลร์ เคท มาถึงห้องฉุกเฉิน ส่วนคนอื่นๆ ตามไปยังจุดเกิดเหตุ จังหวะนั้นหมอเปิดประตูห้องฉุกเฉินออกมา แจ้งกับญาติว่าไม่มีอะไรต้องกังวล
“ร่างกายของหมอมินตราอ่อนเพลีย หมออยากแนะนำให้นอนพักที่นี่สักคืน ถ้าพรุ่งนี้ไม่มีอะไรก็คงกลับบ้านได้” รายงานเสร็จ หมอก็ขอตัวไปดูคนไข้
ทุกคนรีบไปหาตังเมในห้อง เธอนอนหลับอยู่บนเตียง ยังมีอาการหวาดผวาให้เห็นเป็นระยะ
“โธ่ลูก คงกลัวมาก” เอรินลูบศีรษะทุยอย่างปลอบประโลม เมื่อได้รับสัมผัสอ่อนโยนตังเมก็รู้สึกปลอดภัย แล
