07:00
“มอนิ่งครับ จุ้บ” อื้อออออ ฉันตื่นเมื่อรู้สึกถึงการสัมผัสนุ่มที่หน้าผาก พี่ตินน์ยืนมองหน้าฉันเมื่อเห็นฉันลืมตาเขาก็ยิ้มให้ด้วยรอยยิ้มอบอุ่นเช่นเคย
“มอนิ่งค่ะ” ฉันลุกขึ้นนั่ง สายตามองไปยังวิวเมืองหลวงที่อยู่นอกหน้าต่าง
“ผมจะต้องไปทำงานแล้วนะครับ มีข้าวต้มอยู่ที่โต๊ะกับข้าวด้านนอกนะ” พี่ตินน์บอกมือก็จับหัวฉันลูบไปมา ก่อนจะจุ้บหัวฉันอีกรอบแล้วเดินออกไป “บายค่ะ” ฉันโบกมือลาเขา “ลืมอะไรหรือเปล่าคะ” ฉันมองหน้าเขางงๆ เมื่อกี้ก็เดินออกไปดีๆ ทำไมผ่านไปไม่กี่วิถึงเดินกลับมาด้วยท่าทางหงุดหงิดด้วยล่ะ
“เจอกันเย็นนี้นะ” พี่ตินน์เน้นคำ อ๋ออออ
“เจอกันเย็นนี้ค่ะ” ฉันพูดปนขำ เขาก็มีมุมเด็กเหมือนกันหรอเนี้ย สามสิบแล้วมั้งน่ะ
“จุ้บ” เขาเปิดประตูเข้ามาอีกรอบ พุ่งมาจุ้บปากฉันอย่างไว แล้วก็เปิดประตูออกไปเลย อะไรของเขากันเนี้ย
เมื่อคืนฉันไม่ได้หลับแต่แค่เพลียๆ เลยหลับตาลง ฉันเห็นเขาจอดรอที่หน้าคอนโดฉ
