วันต่อมา ณ โรงพยาบาล
ในห้องทำงานของตินน์
“คุณแม่พร้อมมั้ยครับ” พี่ตินน์เตรียมของทุกอย่างเรียบร้อยก็เดินมาข้างเตียงที่ฉันนอนอยู่ ฉันพยักหน้าตอบคำถาม แต่ดูเหมือนคนที่ไม่พร้อมจะเป็นคุณหมอมากกว่านะคะเนี้ย เดินไปเดินมาอยู่นั่น
“พร้อมแล้วค่ะ” ฉันเรียกเขาอีกทีเพราะตอนนี้เขายังไม่หยุดเดินเลย มือทั้งสองข้างก็กุมกันไว้แน่น
“พี่ยังไม่พร้อมเลยอะ” พี่ตินน์ทำหน้าเหมือนเด็กที่กำลังตื่นเต้นกับอะไรสักอย่าง น่ารักชะมัด ว่าที่คุณพ่อ
“พี่ตินน์”
“ครับ” พี่ตินน์หยุดเดิน ก่อนจะมองมาที่ฉันตาแป๋ว
“แซนพร้อมแล้ว” ฉันบอกอีกรอบ ไม่ใช่ทีแค่ฉันคนเดียวที่รออัลตร้าซาวน์นะ คนอื่นที่รอข้างนอกก็มี เป็นหมอมากี่ปีแล้วเนี้ย ทำเป็นตื่นเต้นไปได้นะ
“โอเค พี่จะเริ่มแล้วนะ” เขาถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ ก่อนจะลงมือทาครีมสีใสลงที่หน้าท้อง “ไหนดูสิ” เขาใช้เครื่องอัลตร้าซาวด์หมุนเบาๆ ไปรอบๆ ท้อง มือก็วนอยู่อย่างนั้นแต่ตาที่ไม่ห่างจา
