บทที่ 12
ข้าว่าจินอ๋องไม่เหมาะสมกับเจ้า
“จินอ๋องช่างใจกว้างเหลือเกิน อวิ๋นอวิ๋นเจ้าได้คู่ครองที่ดีเหลือเกิน แต่ใช้ผ้านี่ในการตัดชุดแต่งงานจะดีหรือ เจ้ามิได้เลือกไท่จื่อที่ในอนาคตจะได้สิบทอดราชบัลลังก์ แต่กลับใช้ผ้าที่ดีเช่นนี้...” การเอ่ยเช่นนี้ต่อหน้าตงหยางจิน ไม่ต่างจากการดูถูกเลยแม้แต่น้อย
หากตงหยางจินมิใช่ราชวงศ์ ก็อาจจะทำให้เกิดการเสียความมั่นใจและความกังวล ทว่าตงหยางจินเป็นถึงราชวงศ์ อีกทั้งยังเป็นคนโปรดของฮ่องเต้ มิหนำซ้ำยังเป็นผู้ที่นำทัพปราบศัตรูแล้วนำชัยชนะกลับมาสู่แคว้น
บุรุษปรายสายตามองเยว่ซ่านฉินด้วยความไม่พอใจ นางรับรู้ได้ถึงสายตาเย็นยะเยือกนั่นจึงเงียบปากลง ไม่กล้าแม้แต่จะหันกลับไปมอง ก่อนจะส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากหลี่ไป๋อวิ๋น
เยว่ซ่านฉินเป็นเช่นนี้มานานแล้ว หากแต่หลี่ไป๋อวิ๋นไม่คิดว่านางจะกล้าเอ่ยเช่นนี้กับตงหยางจิน!
...เอาล่ะ ในเมื่อเจ้าโยนบทมาเช่นนี้ เห็นทีข้าคงต
