บทที่ 14
ข่าวลือ
ข่าวการเข้าออกพระราชวังชินอ๋องยองเยว่ซ่านฉินดังมาถึงหูของหลี่ไป๋อวิ๋น นัยน์ตางดงามดั่งหยกดำมันแพะเป็นประกายวาววับ ครั้นอดีตชาติเยว่ซ่านฉินก็เข้าหาตงจิ่นติ้งเช่นนี้ เมื่อหลี่ไป๋อวิ๋นเอ่ยถาม เยว่ซ่านฉินกลับอ้างว่าเป็นความลับที่ตงจิ่นติ้งไม่ให้บอกผู้ใด มิอาจเอ่ยเรื่องของไท่จื่อไปเรื่อยได้
“คุณหนูเจ้าคะ?” เสียงของหานมี่เรียกความสนใจจากหลี่ไป๋อวิ๋น ที่กำลังครุ่นคิดถึงอดีตชาติที่ผ่านมาสำหรับนาง หากแต่เป็นเรื่องราวที่อาจจะเกิดขึ้นในอนาคตสำหรับผู้อื่น
“มีอันใดหรือ?”
“อ่า ขออภัยเจ้าค่ะ ข้าน้อยเห็นว่าคุณหนูดู... ไม่สบายใจ”
...ความจริงแล้วแววตาของท่านดูน่ากลัวยิ่งนักคุณหนู ราวกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ท่านเป็นคุณหนูหลี่ไป๋อวิ๋นที่ข้ารู้จัก แต่บางคราคล้ายกับข้าไม่รู้จักท่านเสียอย่างนั้น...
หลี่ไป๋อวิ๋นเผยรอยยิ้มบางเบา นัยน์ตาคู่งามทอดมองสาวใช้ผู้ภักดีแม้กระทั่งช่วงสุดท้ายของชีวิต
