"อย่าแตะตัวฉัน"
"..."
"และเหล้านี้...ฉันรินเองได้ ขอบคุณ"
คำพูดของธีร์ที่เอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบเยือกเย็น ทำให้หลินถึงกับหยุดชะงักอ้าปากค้าง เธอไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนพูดกับเธอแบบนี้เลย แม้คำพูดของเขาจะสุภาพปกติแต่ความหมายมันแรงมากจนหล่อนหน้าเสีย
"ขะ...ขอโทษนะคะคุณผู้ชาย อยากให้หนูช่วยบริการอะไรไหมคะ" แต่เธอยังไม่ละความพยายาม ยังไม่เชื่อว่าผู้ชายคนนี้จะกล้าผลักไสเธอ หลินส่งสายตายั่วยวนอีกครั้ง วางแก้วลงแล้วเอื้อมมือไปเกาะแขนเขา
"บอกหนูได้เลยนะคะ"
ธีร์ตวัดมองเธอสลับมามองที่แขนของเขาซึ่งเธอเกาะแกะอยู่ ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงราบเรียบ
"ช่วยบริการตัวเอง 'ออกไป' จากตรงนี้และเดี๋ยวนี้"
"..." หลินหน้าเหวอหนักอีกครั้ง
พรึ่บ!
ธีร์ดึงแขนแกร่งของเขาเข้าหาตัวทำให้มือของหญิงสาวหลุดออกจากการสัมผัส
"ออกไป" เขาพูดด้วยสีหน้าราบเรียบแต่ก็ดูน่ากลัวในเวลาเดียวกัน "ไม่ได้ยินที่บอก?"
"ค่ะ ๆ จะออกไปเดี๋ยวนี
