“เปล่าค่ะ”
“เห็นเหงื่อออก”
“ร้อนนิดหน่อยค่ะ”
“งั้นเดี๋ยวอาเปิดกระจกดีกว่า”
“ไม่ต้องค่ะอา เดี๋ยวฝุ่นเข้ามา ถนนลูกรังตลอดเส้นเลยใช่มั้ยคะ”
“อืม อ้าว รถเป็นอะไรเนี่ย” อยู่ ๆ รถก็กระตุกขณะขับผ่านสวนยางมาได้ราวหนึ่งกิโลเมตร
“รถเสียหรือคะอา”
“ไม่แน่ใจเหมือนกัน สงสัยน้ำมันจะหมด”
“แล้วทำไงดีคะ”
เขาหักพวงมาลัยเลี้ยวรถเข้าจอดข้างทาง ท่ามกลางความเปล่าเปลี่ยวกลางสวนยาง และแสงสว่างในยามเย็นที่เริ่มอ่อนแรงและโรยรา
“อาขอเช็คแป๊บนะ...น้ำมันก็ไม่ได้หมดนี่นา แล้วมีปัญหาอะไรวะ...เดี๋ยวอาโทรหาเพื่อนที่ร้านซ่อมรถให้มาดูให้ดีกว่า” เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วแสร้งทำเป็นกดโทรหาเพื่อน ทั้งที่ไม่ได้กดโทรออกด้วยซ้ำ “ไอ้ชินเหรอวะ รถแม่งอยู่ ๆก็ดับว่ะ มาดูให้หน่อยสิ จอดอยู่กลางสวนยางร้อยไร่ทางออกถนนใหญ่น่ะ มาเร็ว ๆ ล่ะ เดี๋ยวจะมืดค่ำเสียก่อน”
เขาวางโทรศัพท์แล้วหันบอกเธอ ซึ่งมีสีหน้ากังวลและหวาดกลัวเล็ก
