“เด็กดีอะไรกันคะ เกลอยากเที่ยวจะตาย แต่ไม่มีใครพาไปต่างหาก”
เธอเปิดโอกาสให้เขาแล้วนะ...
“ไม่มีแฟนเหรอ ฮึ?”
เธอหน้าตื่นเล็กน้อย อายที่ต้องตอบคำถามเกี่ยวกับผู้ชาย “ไม่มีหรอกค่ะ ไม่มีใครสนใจเกล เกลไม่มีเสน่ห์มั้งคะ”
“ไม่จริงหรอก อย่างเกลน่าจะมีผู้ชายชอบเยอะ น่ารักซะขนาดนี้” เขาพูดอย่างใจคิดออกมา เพราะอยากเสริมความมั่นใจให้เด็กสาว ที่ดูไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง
เกวลินเขินจนหน้าร้อนผ่าว “น่ารักอะไรกันคะ มีแต่คนบอกว่าเกลเป็นคนหยิ่ง”
“คนที่พูด จีบเราไม่ติดอ่ะดิ”
เธอยิ้มขำ ใจพองฟู “ตั้งแต่เกิดมา เกลยังไม่เคยชอบใครเลยค่ะ พยายามจะชอบใครสักคนแล้วนะคะ แต่ไม่คลิกกับใครเลย”
“สเป๊คสูงเหรอเรา”
“ก็ชอบคนตัวสูงอยู่นะคะ” เธอเผลอจ้องหน้าเขา เขาหันมาจับได้ เธอรีบหันมองข้างทางเพื่อหลบสายตา อยากตบปากตัวเอง ไปพูดแบบนั้นกับคนตัวสูงได้ยังไง เดี๋ยวเขาก็รู้หรอกว่าเธอชอบ !
ภีมยิ้มกริ่ม สายตาเจ้าเล่ห์ “เดี๋ยวเกลก็เจอคนที่ใช่ คนที่เจอกันครั้งแรกก็คลิกเลย”
เธอเห็นด้วย แต่.. “กลัวจะคลิกฝ่ายเดียวน่ะสิคะ”
“อย่ากลัวสิ มั่นใจในตัวเองเข้าไว้ แล้วเกลจะได้ทุกอย่างที่ต้องการ”
ทุกอย่างที่ต้องการเลยเหรอ???
“อาภีมทำงานที่พัทยาเหรอคะ” เธอแกล้งถาม ทั้งที่รู้จากปลายฝนอยู่แล้วว่าคุณอาสุดที่รักของมัน ทำงานเป็นวิศวกรที่บริษัทใหญ่ในกรุงเทพฯ
แต่อยากชวนเขาคุย และอยากรู้ว่าเขามาหาใครที่พัทยากันแน่
“เปล่าหรอก พอดีนัดกับเพื่อนไว้น่ะ”
เพื่อนผู้หญิงหรือเพื่อนผู้ชายคะ เธออยากจะถาม แต่มันไม่ใช่กงการอะไรของเธอสักหน่อย ..เธอต้องพยายามห้ามใจตัวเองไว้
“รู้มั้ยคะ ถึงเกลจะเป็นคนบางแสน แต่ตลกมาก เพราะเกลไม่เคยไปเที่ยวพัทยาเลยสักครั้งค่ะ” เธอแค่อยากเปิดโอกาสให้เขา หากเขาต้องการ...ใช่ เธอเริ่มอ่อยเขาโดยไม่รู้ตัว
“จริงดิ ทำไมล่ะ”
“ไม่มีใครพาไปค่ะ”
เขาเหลือบมองเธออย่างเจ้าเล่ห์ แอบคิดเข้าข้างตัวเองว่าเธอเปิดทางให้ “แล้วอยากไปมั้ยล่ะ”
เธอแกล้งทำเป็นคิด “ก็อยากไปนะคะ”
“งั้นไปด้วยกันมั้ย” เขาชวนตรงๆ ไม่ต้องเสียเวลากันแล้ว ในเมื่อโชคชะตาฟ้าลิขิตขนาดนี้
“จะดีเหรอคะ อาภีมนัดเพื่อนไว้” เขาควรจะเลือกเพื่อนเขาใช่มั้ย ..แต่ถ้าเขาเลือกเธอล่ะ
“อานัดเพื่อนไว้พรุ่งนี้ ..คืนนี้อาว่าง ถ้าเกลอยากไป เดี๋ยวอาพาเที่ยวเอง ฉลองที่เรียนจบด้วย ดีมั้ย”
มันจะดีเหรอ ถึงเขาจะเป็นอาเพื่อน แต่เขาก็เป็นผู้ชายแปลกหน้าสำหรับเธอนะเกวลิน !