ทุกอย่างไม่เป็นไปอย่างที่เจตนิพัทธ์คิดเพราะเมื่อเขาแต่งตัวเดินลงมาจากห้องนอนก็เห็นว่าศานิตากำลังจะออกจากบ้าน
“จะไปไหนแต่เช้าเหรอนิต ยังไม่ถึงเวลากินข้าวเลย”
“นิตจะไปโรงพยาบาลค่ะ”
“นิตเป็นอะไร ไม่สบายตรงไหน” เขาถามอย่างร้อนใจ
“นิตมีเลือดออกทางนิดหน่อยค่ะพี่พัทธ์ ว่าจะไปถามหมอสักหน่อยว่าเป็นอันตรายไหม”
“เลือดออกนานหรือยังแล้วลูกดิ้นดีไหม”
“เพิ่งออกค่ะ ลูกดิ้นดีแต่นิตอยากไปคุยกับหมอ”
“เดี๋ยวพี่ไปด้วยนะ”
“แต่พี่พัทธ์ต้องไปทำงานนะคะ”
“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวพี่โทรบอกเลขาว่าพี่จะเข้าสาย นิตไปรอที่รถเลยนะ” เจตนิพัทธ์โทรศัพท์ไปบอกเลขาว่าเขาจะเข้าบริษัทสายจากนั้นก็ไลน์ไปบอกไอศิกว่าต้องยกเลิกนัดวันนี้ไปก่อนเพราะต้องพาศานิตาโรงพยาบาล
“พี่พัทธ์มีประชุมไม่ใช่เหรอคะ” ศานิตาถามสามีเมื่อเขาขึ้นมานั่งในตำแหน่งคนขับและกำลังขับรถออกมาจากบ้าน
“พี่มีประชุมตอนบ่าย”
“แต่นิตไม่อยากให้พี่ต้องเสียงาน คุณหม
