The Mafioso's Wrath

CHAP 10

(WARNING: HATE FVCKING)

Three distinct knocks on the door caught my attention, interrupting me from cleaning my g*n. Without looking up, I sensed Claudio's entrance as he walked inside my office and offered a slight bow. Though he hadn't uttered a word, the subtle shifts in his gaze foretold his imminent message.

"She tried to escape again," I stated, then put the g*n on my desk.

Mas lalo naman siyang napayuko, hindi na inabala pang sagutin ako. It's been nearly a week since I confined Irrah within the mansion's walls. Despite her sporadic attempts to flee, she's easily caught by my men before she can even breach the threshold of the living room. It baffles me why she persists in such futile efforts, knowing full well she cannot outmaneuver me; she can never escape me. Death was the only way to get her out of my grasp.

Napabuntonghininga ako at marahang tumayo mula sa aking pagkakaupo. "Nasaan siya?" walang emosyon kong tanong.

Claudio's eyes widened, a momentary pause hanging in the air as he absorbed my words. Over the past few days, I didn't care about her or the events unfolding within the mansion. My sole focus was fixated on ensuring my captive remained securely confined. Hence, as I inquired about her now, his stunned response spoke volumes.

"Dinala na po ulit siya ng mga tauhan n'yo sa silid, my lord," magalang na tugon sa akin ni Claudio nang makabawi.

Hindi na ako muling imimik pa at naglakad na lamang palabas ng aking opisina. Tinahak ko ang pasilyo patungo sa silid na kinaroroonan niya, ngunit malayo pa man ako roon ay naririnig ko na ang mga sigaw niya. Igting ang panga akong nagpatuloy sa paglalakad.

"Pakawalan n'yo ako, ano ba?!" Halos sirain niya ang pintuan ng kuwarto kahahampas doon. "Ang tatanga n'yo naman. Sinabing hindi naman ako tatakas, eh. Gusto ko lang maglibot!"

Agad yumuko ang dalawa kong tauhan na nagbabantay sa labas ng silid nang makarating ako sa harapan niyon.

"Ano ba?! Buksan n'yo ito!" muli niyang sigaw mula sa loob.

Nakasarado mula sa labas ang kuwartong ginagamit niya kaya naman hindi siya makalabas basta-basta. Hindi rin siya makatatakas mula sa bintana dahil may mga tauhan din akong nakakalat sa paligid, bukod pa roon ay may kataasan ang palapag at wala siyang matatapakan sakaling pairalin niya ang katangahan niya.

"Leave," tipid kong utos sa dalawa na agad naman nilang sinunod.

"Kung ayaw n'yo akong palabasin, p'wes tawagin ninyo na lang ang surot n'yong amo! Akala ko ba k-in-idnap niya ako? Bakit hindi siya nagpapakita ulit sa akin? Aba! Pagkatapos niya akong pagsawaan basta niya na lang akong babalewalain—"

Naiwan sa ere ang gusto niya pang sabihin nang buksan ko ang pinto. Sumalubong sa akin ang namumula niyang mukha sa inis na mabilis ding napalitan ng pagkagulat nang magtama ang mga mata namin. Bahagya pang umawang ang bibig niya.

"Go to your bed and fvcking sit," I said coldly.

Napakurap siya ng ilang beses, nanatiling nakatitig sa akin. "I-Ikaw . . . bakit ngayon k—"

Once more, her words halted abruptly as my hand swiftly found her neck, pressing her against the wall with force. My cold, piercing gaze locked onto her.

"Do you know what I hate the most?" tiim-bagang na aniko. "It's when someone does not obey my orders immediately."

Mariin siyang pumikit at hinawakan ang kamay ko nang diinan ko ang pagkakahawak sa leeg niya.

"N-Nasasaktan ako . . ." she barely managed to say.

"At patuloy kang masasaktan kung hindi mo titigilan ang ginagawa mo." Pabalya ko siyang binitiwan dahilan para mapasalampak siya sa sahig.

Ilang beses siyang umubo, binabawi ang hangin na nawala sa kaniya. "Napakasama mo." Mangiyak-ngiyak siyang nag-angat ng tingin sa akin, naroon ang namumuong galit sa mga mata niya.

I scoffed.

Did someone tell her that I am kind?

I proceeded past her, making my way to the couch within the room. As I settled in, I redirected my gaze toward her. She remained on the floor, clutching her neck in an attempt to ease the pressure I had caused. Her eyes fixed on me with a fierce glare.

"So tell me, what are you scheming this time?" Bahagya akong yumuko, ipinatong ko ang magkabila kong siko sa aking mga tuhod at saka pinagsiklop ang mga kamay ko.

Nakita ko ang pagtiim ng bagang niya saka matapang na tumayo. Mabilis siyang naglakad patungo sa harapan ko dahilan para walang emosyon akong mag-angat ng tingin sa kaniya. Wala pa man ay halos mamutok na ang kaniyang mga ugat sa leeg.

"Let me go out!" maktol niya. "Hindi naman ako tatakas. Gusto ko lang maglibot, nababanas na ako rito sa kuwarto!"

I found myself instinctively l*****g my bottom lip, accompanied by a chilly laugh escaping my lips. Nonchalantly, I released my clasped hands and casually leaned back on the sofa, all while she awaited my response. My gaze lingered on her with a mocking undertone.

"You seem to have forgotten your place in this house, Irrah," I remarked, shaking my head in disbelief. "Last time I checked, you don't hold the authority to make demands . . . and let's also not overlook the fact that you're still drawing breath right now because I generously granted your request for more time to decide."

Katahimikan ang namayani sa loob ng silid matapos kong sabihin iyon. Marahan akong umalis sa aking pagkakaupo. Napalunok naman siya at nagsimulang mamutla nang paliitin ko ang distansya naming dalawa. Hinawakan ko ang baba niya at inangat sa akin ang umiiwas niyang paningin.

"Who's Iyyah?" I asked coldly when I caught her gaze.

Napaawang ang bibig niya. "P-Paano mo nalama—" Naputol muli ang sasabihin niya at impit na napadaing nang mariin kong hawakan ang kaniyang panga.

"I am asking you a question, Irrah. What I need from you is an answer," I warned sharply.

Nagsimulang mangilid ang luha sa kaniyang mga mata. "S-She's my twin sister," garalgal na sagot niya sa takot.

"Where is she?" sunod kong tanong.

"She's dead. M-Matagal na," sagot niya na ikinaismid ko.

Mas hinigpitan ko ang hawak sa kaniyang panga. "Where is she?" ulit ko sa mas malalim na boses, nagbabanta.

"I said she's dead. She died in a car accident," mas malinaw niyang sagot.

"Do you think I'll believe that?" pang-uuyam ko.

Para namang siyang nagkaroon ng lakas matapos kong sabihin iyon. Pilit niyang hinawakan ang kamay ko at iwinaksi iyon saka matalim na tumingin sa akin.

"Bakit ka ba nagtatanong? Eh, kahit naman ano'ng sabihin ko hindi ka maniniwala!" bulyaw niya at tuluyan nang tumulo ang naipon niyang mga luha. "Sinabi ko na sa 'yo, hindi kita kilala! Hindi ako ang babaeng hinahanap mo! Patay na ang kapatid ko! Bakit ba hindi mo magawang isaksak iyon sa kukote mo?"

Hindi naman ako nagsalita. Tiim-bagang ko lang siyang pinagmasdan.

"Iyyah is my younger sister, my twin. Nang dalahin ako nina Mommy noon sa Italy, iyon ay para ilipat ang puso ng kapatid ko sa akin! Patay na siya, tangina! Dalawang taon akong nagpagaling doon, hindi nakalalabas, hindi nakakikilos nang maayos. Isang taon pa lang ako nagiging malaya, isang taon pa lang ako nakagagawa ng mga bagay na gusto kong gawin, tapos mapupunta ako sa ganitong sitwasyon?" Pagak siyang natawa at pinunasan ang pisngi niya. "Kaya sabihin mo sa akin, sa loob ng mga taon na 'yon, paano kita makikilala? Paano kita magagawan ng masama?"

Palihim kong naikuyom ang kamao ko. Kahit pa tumutugma ang k'wento niya sa nakalap na impormasyon ng tauhan ko ay hindi ko magawang maniwala. Pilit kong kinalma ang aking sarili at walang emosyon na sinuklian ang titig niya.

"Lie down on the bed," malamig na aniko sa kabila ng mga sinabi niya.

"What? Ngayon ka pa talaga inatake ng l***g mo?" hindi makapaniwala niyang sambit.

Matalim ko naman siyang tinitigan, imbes na ulitin ang sinabi ko ay marahas ko siyang hinila at pinatalikod. Sinira ko ang suot niyang damit pati na rin ang natitira niya pang saplot saka siya pinatukod sa sofa.

"Open your fvcking legs, Irrah!" I shouted as my hand slapped her butt cheek.

I could clearly see how it flushed red from the impact of my strike. As she obeyed my command, I unzipped my shorts, freeing myself. With a rough grip, I seized her chest, squeezing without care as I entered her slowly.

You made this fvcking deal, now bear with it.

She muffled a groan as her hands fisted on the couch. Walang habas akong naglabas-masok, isinasagad ang sarili sa loob niya kahit wala na akong maabot pa. Hindi pa ako nakuntento roon, dinala ko ang kamay ko patungo sa leeg niya at pasakal siyang hinila paangat.

"Ahh! You're too deep . . . hmmmngh!" pikit-matang daing niya habang naghahabol ng hininga.

I continued to thrust relentlessly, channeling my fury into each movement, while my hand maintained its grip around her throat. Naghahalo ang tunog ng katawan naming nag-iisa at mga ungol niya sa buong silid. Muli kong dinala ang isa kong kamay sa dibdib niya, mariin ko iyong pinisil habang inilalapit ang bibig ko sa tainga niya.

"I understand that advanced technology and medications can now remove surgical marks," anas ko sa gitna ng aking marahas na pag-ulos.

"Hmmngh! Ahh . . . please! I'm . . . I'm near . . . hmmngh!" putol-putol na usal niya sa tuwing sumasagad ako sa loob niya.

"But what I'm struggling to comprehend is how my name fvcking ended up permanently inked on your skin," I said coldly, and I buried my shaft deeply inside her as we both reached our peak.

I didn't hear her moan. Sa kabila ng panginginig ng mga binti niya at panlalaban ng mga mata niyang pumungay ay nanaig ang panlalaki niyon habang nakabaling ng tingin sa akin.

I tightened my grip on her neck. I could feel our heat gushing out and flowing down my c**k, but I remained in my place, not breaking my stare at her.

"Y-You're Thyro?" she mumbled in disbelief.

"Still going to pretend, little fox?" I eyed her darkly as my hand reached her tats.

Mariin siyang napapikit nang mahigpit kong pisilin ang bahagi niyang iyon. "How can you explain this fvcking thing, Irrah?"