คำพูดของพี่เขยฉัน ดังเข้ามาในหูชัดเจนทุกประโยค มันชัดเจน และฉันก็โตพอที่จะเข้าใจโดยที่ไม่ต้องมีใครอธิบายว่าอะไรเป็นอะไร
"กูไม่จำเป็นต้องพูดแบบมึง คนอย่างกูไม่บังคับจิตใจใครแน่ๆ ใครอยากอยู่ก็อยู่ แต่ถ้าใครอยากไปก็เชิญไปได้ตามสบาย"
ฉันสะดุ้งอย่างแรง เมื่อร่างกายโดนสัมผัสที่ไม่อาจจะล่วงรู้ว่าเบามากหรือว่าแรงมาก รู้แต่ว่า สัมผสนั้นเป็นสัมผัสจากแมทธิวที่ขยับตัวจนแขนตวัดมาโดนตัวฉัน และมันก็ทำให้ฉันหลุดจากความฝันบ้าๆ ที่ทำฉันน้ำตาซึม
ฉันยกมือลูบหน้าตัวเองเบาๆ เม็ดเหงื่อผุดพรายจนฉันต้องใช้หลังมือปาดมันออกไป หยัดตัวขยับขึ้นนั่งฝ่าความมืดเงียบๆ เพียงลำพัง
มันโล่งมาก เมื่อรู้ว่าทุกอย่างเป็นแค่ความฝัน แต่ทว่า ทุกเนื้อหาที่อยู่ในความฝันฉันกลับจดจำได้อย่างแม่นยำ และเผลอคิดตามอย่างไม่ได้ตั้งใจ
แสงสว่างจากไฟด้านนอกที่ติดรายล้อมบ้าน ส่งผลให้ความสว่างสาดส่องเข้ามา ฉันก้าวขาลงจากเตียง ค่อยๆ เปิดม่าน
