ฉันทบทวนคำพูดของคุณนาธานซ้ำๆ ทั้งที่พยายามบอกตัวเองว่าฉันไม่ควรรู้สึกอะไรแบบที่พลั้งปากพูดไป แต่ทว่า ความรู้สึกในใจมันกลับเป็นความรู้สึกแย่ๆ แย่มากอย่างบอกไม่ถูก ฉันชอบการเข้าใจกัน ฉันชอบการยิ้มให้กันมากกว่า ฉันไม่อยากกลับไปรู้สึกแบบเดิม หวาดระแวงแบบเดิม แต่ฉันจำเป็นต้องกลับไปรู้สึกแบบเดิมจริงๆ
เขาไม่ได้จริงใจ ไม่ได้รู้สึกอะไรแบบที่ฉันคิดเลย
ฉันเปิดประตูห้องเข้ามาเงียบๆ ไม่ลืมหรอก ว่าภายในห้องตอนนี้มีโจลที่อยู่เป็นเพื่อนแมทธิว
"คุณลืมอะไรเหรอครับ" ฉันมองเลยไปหาแมทธิวเพียงนิด ก่อนจะดึงสายตามหยุดที่ใบหน้าของลูกน้องเจ้าของบ้านตามเดิม
"เขาเปลี่ยนใจแล้วค่ะ ออกไปได้เลยนะ คืนนี้ฉันจะนอนกับแมทธิวเหมือนเดิม" สีหน้างุนงงถูกส่งต่อ แต่ถึงอย่างนั้น โจลก็ยอมพยักหน้ารับ หันไปคุยอะไรสักอย่างกับแมทธิว ก่อนจะหอบผ้าห่มและหมอนของตัวเองที่วางอยู่บนโซฟา ตั้งท่าจะออกจากห้องไป
"เดี๋ยวค่ะ"
"ครับ?" โจลชะง
