รุ่นพี่สามคนบ่นเสร็จก็พากันเดินออกไปแล้วเหลือฉันกับพี่ฟิวส์อยู่ในห้องเพียงสองคน พอทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบพี่ฟิวส์ก็เอ่ยปากถาม
“มีอะไร ที่ว่าจะคุย”
“เรื่องร้านที่ขายของอยู่หลังมอ ทำไมไม่บอกล่ะว่าเขากำลังจะไล่ที่ วันนี้ยายค้างโดนไล่”
“…” พี่ฟิวส์ขมวดคิ้วมองมาเหมือนยังจับใจความในสิ่งที่ฉันพูดไม่ได้ “ฉันไม่รู้ ใครเป็นคนมาไล่”
“ค้างไม่ได้มาว่าพี่ฟิวส์หรอก แค่อยากรู้ว่าถ้าพี่ฟิวส์รู้ทำไมถึงไม่บอก เมื่อวานค้างก็เล่าให้ฟัง” ฉันยกมือขึ้นปาดน้ำตาลวก ๆ มันไม่ใช่แค่เรื่องนี้หรอกที่ทำฉันรู้สึกไม่ดีแต่มันรวมไปถึงเรื่องที่ยายเพิ่งบอกด้วย
พอพูดถึงยายสมองฉันมันก็เกิดความไม่สบายใจขึ้นมา
“ฉันไม่เห็นรู้เรื่อง เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับสโมฯแต่มันเป็นงานของเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นเขา” พี่ฟิวส์อธิบายซึ่งฉันก็ไม่รู้หรอกว่าเขาพูดถึงใคร
“แล้วทำไมคนถึงพูดว่าพวกสโมสรนักศึกษาเป็นคนเรียกร้องล่ะ”
พี่ฟิวส์ถอนหายใจพร
