“หนุ่มสโมฯ นี่อร่อยมากไหมค้า ถึงได้แห่กันไปกินทั้งคู่” เสียงของยัยจินเหน็บแนมเมื่อเห็นฉันกับยัยระรินนั่งด้วยกันหลังจากออกมาจากห้องเรียน
วิชานี้เป็นวิชาที่ยัยระรินถนัดมันเลยไม่บ่นสักคำแถมยังออกจากห้องสอบก่อนใครเพื่อน แต่ฉันก็ยังไม่ได้ถามมันเรื่องพี่ไมเนอร์
“ยัยระรินสิ เปิดตัวแบบเซอร์ไพรส์มาก” ฉันปรายตามองเพื่อนตัวเอง ดีกรีดาวคณะนิเทศศาสตร์ สุดท้ายตกหลุมพรางร้ายรุ่นพี่ที่ขึ้นชื่อว่าเจ้าชู้และเหลี่ยมจัดที่สุด
ไม่มีใครไม่รู้หรอกว่าพี่ไมเนอร์น่ะร้าย เขาเปลี่ยนคนควงไม่ซ้ำหน้า ไม่เคยเห็นว่าคบใครจริงจัง แต่จะเตือนเพื่อนยังไงคงไม่ทันแล้ว พูดไปก็คงได้กินอาหารเม็ดเข้าสักวัน
“ไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่มีเหตุให้ต้องทำธุระด้วยกันแค่นั้น” ยัยระรินไหวไหล่คล้ายไม่ใส่ใจกับเรื่องนี้นัก
“ว่ายัยน้ำค้าง แต่แกก็โดนพี่สโมกินตับหวานเจี๊ยบ”
“พูดอะไรของแก ไม่เคย!”
“น้ำเสียงหนักแน่นแสดงว่าไม่เคยจริงแล้วคนนี้
