ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก!!
กึก!
ตอนนี้ผมเดินตามแรงดึงของลลิลมาจนถึงหน้ารีสอร์ท ก่อนที่เธอจะหยุดชะงักพร้อมกับปล่อยแขนของผมทันที
“หยุดเดินทำไม?” ผมถามเธอออกไปด้วยความสงสัย
“ผู้หญิงคนเมื่อกี้ ใช่คนเดียวกันกับที่ทักไลน์มาวันนั้น?” เธอมองหน้าผมพร้อมกับถามประโยคเมื่อกี้ออกมา
“อืม!” ผมก็พยักหน้าตอบเธอกลับไปอย่างไม่คิดปิดบัง
“............” เธอเงียบเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง ทำไมต้องเงียบด้วยวะ ผมรู้สึกใจคอไม่ดี
“หึงเหรอ?” ที่ถามออกไปแบบนั้นเพราะอยากแกล้งอะแหละ คืออันที่จริงก็รู้คำตอบดีอยู่แล้ว เธอออกอาการหึงซะขนาดนั้นซึ่งผมก็รู้สึกดีนะ อย่างน้อยก็ไม่ใช่ผมที่เป็นคนหึงเธออยู่ฝ่ายเดียว
“เปล๊า! แค่ส่งสัยว่าอะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น” เธอตอบผมกลับมา เสียงสูงอีกแล้ว หึ
“เหรอ งั้นที่น้องเขาบอกให้ฉันไปหาที่ห้องเมื่อกี้ คือฉันไปได้ใช่ป่ะ” เธอจ้องหน้าผมด้วยแววตาดุดันก่อนจะพูดบางประโย
