21
[DEMI]
ข้อแม้
แต่งงานเมื่อวานวันนี้พูดเรื่องลูกแล้ว คุณเฉินจะรีบไปไหน เขายังไม่ได้แก่ขนาดใช้ไม้เท้าซะหน่อย ฉันยังมีความสุขกับการกินเค้กอยู่นะ อายุก็ยี่สิบสองเอง ยังใช้ชีวิตมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งได้อีกเยอะ
"ปล่อยเดมี่ได้แล้วค่ะ"
"ตอบเรื่องลูกมา..."
"เดมี่ยังไม่พร้อม และขอยามาด้วยเดมี่จะกินค่ะ" เขาโยนมันลงบนโต๊ะแล้วสวมกอดฉันแน่นขึ้น ลมหายใจร้อนๆรดตามหลังคอและใบหูแบบนี้ คุณเฉินกำลังแกล้งกันแน่ๆ
"ไม่ต้องกิน"
"จะหลอกอะไรเดมี่อีกคะ?"
"ฉันไม่ได้ปล่อยข้างใน..."
"จริงเหรอคะ ไม่หลอกกันแน่นะ"
"ทำไมฉันต้องหลอก เรื่องนี้เราต้องพร้อมกันทั้งคู่ ถ้าจะมีเด็กคนนึงเกิดมา เธอเป็นคนอุ้มท้องเธอต้องเต็มใจ"
ขอให้คิดอย่างที่พูดด้วยเถอะ
และสุดท้ายคุณเฉินก็ยอมปล่อย แต่สายตาเขาอ่ะไม่ปล่อยให้ฉันหายใจหายคอคล่องเลย แทะโลม มีเล่ห์เหลี่ยม ไม่รู้สิอธิบายไม่ถูกแต่ฉันรู้สึกถึงแรงพิศวาสมหาศาลของเขาที่พร้อมจะขย้ำเห
