หญิงสาวซึ่งนอนไม่หลับ กระสับกระส่ายอยู่ในตอนนั้นรีบหยัดร่างขึ้นจากเตียงนอน เธอจดจำสุ้มเสียงของเขาได้ พีรวิทย์มีน้ำเสียงซึ่งทุ้มกังวานไม่เหมือนใคร
“เดี๋ยวค่ะ… ใจเย็นๆ สิคะพี่พีร์”
เธอรีบเปิดรับเสียก่อนที่ประตูจะพัง นึกในใจว่าในชีวิตนี้
พีรวิทย์เคยรออะไรเป็นบ้างมั้ย?
“ยี๊… เหม็นเหล้าหึ่งเชียว”
เธอส่ายหน้ากับสภาพของเขา ผมเผ้าของพีรวิทย์ยุ่งเหยิง เสื้อกางเกงยับย่นเหมือนเพิ่งฟัดกับสุนัขมาไม่มีผิด
“รู้ตัวว่าเมาแล้วทำไมไม่นอนพักล่ะคะ… พี่พีร์จะมาทำไม”
“จะมานอนกับเมีย”
เขาตอนสั้นๆ แต่ก็ชัดเจน ท่อนแขนข้างหนึ่งเอื้อมออกไปโอบไหล่ของดาราวดี รั้งร่างบอบบางมากอดเอาไว้แน่น
“ทำไมตัวหนักอย่างนี้”
เธอบ่นอุบ จำต้องช่วยประคับประคองร่างสูงใหญ่ให้เข้ามาในห้องอย่างทุลักทุเล พีรวิทย์ตัวใหญ่และหนักมาก หญิงสาวใช้ความพยายามเป็นอย่างมาก กว่าจะพาเขามานอนลงบนเตียง
“ชาร้อนค่ะ… จะได้สร่างเมา”
เธอยื่นถ้วยชาซ
