เขมราฐกลับขึ้นมายังคฤหาสน์ ส่วนวัฒนศินนั้นกลับไปแล้วบอกว่ามีธุระสำคัญที่ต้องไปจัดการ ก่อนกลับยังแซวเขาอีกว่าเพราะคุณหนูสวยแบบนี้นี่เองเขาถึงทุ่มเทให้กับคดีนี้นัก เขมราฐไม่ตอบคำถามนั้นเขาโบกมือไล่เพื่อนสนิทที่ชักจะฉลาดขึ้นมา และยังชี้หน้าทนายหนุ่มห้ามคิดอกุศลกับคุณหนูเด็ดขาดเพราะเธอเป็นของเขาแล้วคนขี้หวงไล่เตะเพื่อนให้รับกลับโดยไว
“พี่เข้มมาพอดีเลย” บัวยิ้มแฉ่งเมื่อเจอเขมราบขณะที่เธอกำลังออกจากห้องคุณหนูพอดี
“คุณหนูเป็นไงบ้าง”
“ฟื้นแล้วค่ะ บัวกำลังไปยกข้าวต้มขึ้นมาให้คุณหนูจะได้กินยา”
“อ๋อ ขอบใจมากนะบัว แล้วก็ขอโทษด้วยที่ผ่านมาพี่ปกปิดความจริงมาตลอด” เขมราฐรู้สึกผิดจริงๆเขาไม่ได้ตั้งใจปิดบังน้องสาวเรื่องฐานะของตนเอง แต่ด้วยหน้าที่การงานไม่สามารถบอกความจริงได้
“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ ยังไงซะพี่เข้มก็ทำไปเพื่อช่วยคุณหนู เพื่อทวงความยุติธรรมให้กับเธอ” ดวงตากลมฉายแววเศร้านิดๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ
